ຄໍາພີໄບເບິນອອນໄລນ໌

English  Español  Português  Français  Català  Românesc  Italiano  Deutsch

Polski  Magyar  Hrvatski  Slovenský  Slovenski  český  Shqiptar  Nederlands

 Svenska  Norsk  Suomalainen  Dansk  Icelandic  Lietuvos  Latvijas  Eesti

עברי  ייִדיש  ქართული  ελληνικά  հայերեն  Kurd  Azərbaycan  اردو  Türk  العربية  فارسی     

Pусский  Yкраїнський  Македонски  Български  Монгол  беларускі  Қазақ  Cрпски                 

Hausa  Swahili  Afrikaans  Igbo  isiXhosa  Yorùbá  Zulu  አማርኛ  Malagasy  Soomaali

   हिन्दी  नेपाली  বাঙালি  ਪੰਜਾਬੀ  தமிழ்  中国  ไทย  ខ្មែរ  ລາວ  Tiếng việt  日本の  한국의

Tagalog  Indonesia  Malaysia  Jawa  Myanmar 

ການເຊື່ອມຕໍ່ (ໃນສີຟ້າ) ໃນພາສາຂອງການເລືອກຂອງທ່ານ, ຊີ້ໃຫ້ທ່ານອ່ານບົດຄວາມທີ່ຂຽນໃນພາສາດຽວກັນ. ການເຊື່ອມຕໍ່ສີຟ້າລາຍລັກອັກສອນໃນພາສາອັງກິດ, ໂດຍກົງກັບບົດຄວາມໃນພາສາອັງກິດ. ໃນກໍລະນີນີ້, ທ່ານຍັງສາມາດເລືອກຈາກສາມພາສາອື່ນ: ແອສປາໂຍນ, ໂປຕຸເກດແລະຝຣັ່ງ

ການສະຫລອງຄວາມຊົງຈໍາຂອງການເສຍຊີວິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ

"ພຣະຄຣິດປັດ­ສະ­ຄາຖຂອງພວກເຮົາໄດ້ເສຍສະລະ"

(1 ໂກຣິນໂທ5:7)

ກະລຸນາກົດທີ່ລິ້ງເພື່ອເບິ່ງບົດສະຫຼຸບບົດຂຽນ

ການລະນຶກເຖິງການສິ້ນພຣະຊົນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດຈະຈັດຂຶ້ນໃນວັນອາທິດ, ເມສາ 2, 2023, ຫຼັງຈາກຕາເວັນຕົກ (ຕາມການຄິດໄລ່ຂອງ "astronomical" ເດືອນໃຫມ່)

ຈົດ​ໝາຍ​ເປີດ​ເຜີຍ​ເຖິງ​ປະຊາຄົມ​ຄລິດສະຕຽນ​ຂອງ​ພະຍານ​ພະ​ເຢໂຫວາ

ອ້າຍ​ເອື້ອຍ​ນ້ອງ​ທີ່​ຮັກ​ແພງ​ໃນ​ພຣະ​ຄຣິດ,

ຄລິດສະຕຽນ​ທີ່​ມີ​ຄວາມ​ຫວັງ​ໃນ​ຊີວິດ​ນິລັນດອນ​ເທິງ​ແຜ່ນດິນ​ໂລກ​ຕ້ອງ​ເຊື່ອ​ຟັງ​ຄຳ​ສັ່ງ​ຂອງ​ພະ​ຄລິດ​ທີ່​ຈະ​ກິນ​ເຂົ້າຈີ່​ບໍ່ມີ​ເຊື້ອ​ແລະ​ດື່ມ “ຈອກ​ເຫຼົ້າ​ແວງ” ໃນ​ລະຫວ່າງ​ການ​ລະນຶກ​ເຖິງ​ການ​ເສຍ​ສະລະ​ຂອງ​ພະອົງ

(ໂຢຮັນ 6:48-58)

ເມື່ອວັນລະນຶກເຖິງການສິ້ນພຣະຊົນຂອງພຣະຄຣິດໃກ້ເຂົ້າມາ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະເຊື່ອຟັງຄໍາສັ່ງຂອງພຣະຄຣິດກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຫມາຍເຖິງການເສຍສະລະຂອງພຣະອົງ, ຄືຮ່າງກາຍແລະເລືອດຂອງພຣະອົງ, ເປັນສັນຍາລັກຕາມລໍາດັບໂດຍ "ເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອ" ແລະ "ຈອກເຫຼົ້າແວງ".ໃນ​ສະ​ພາບ​ການ​ໃດ​ຫນຶ່ງ, ການ​ເວົ້າ​ເຖິງ​ມາ​ນາ​ທີ່​ຫຼຸດ​ລົງ​ມາ​ຈາກ​ສະ​ຫວັນ, ພຣະ​ເຢ​ຊູ​ຄຣິດ​ໄດ້​ກ່າວ​ວ່າ: "ຂ້ອຍ​ເປັນ​ອາຫານ​ທີ່​ໃຫ້​ຊີວິດ. (...) ນີ້​ແມ່ນ​ອາຫານ​ແທ້​ທີ່​ລົງ​ມາ​ຈາກ​ສະຫວັນ ເຊິ່ງ​ບໍ່​ຄື​ກັບ​ທີ່​ບັນພະບຸລຸດ​ຂອງ​ພວກ​ເຈົ້າ​ເຄີຍ​ກິນ​ແລະ​ຍັງ​ຕ້ອງ​ຕາຍ ແຕ່​ຄົນ​ທີ່​ກິນ​ອາຫານ​ນີ້​ຈະ​ມີ​ຊີວິດ​ຕະຫຼອດ​ໄປ" (ໂຢຮັນ 6: 48-58). ບາງ​ຄົນ​ຈະ​ໂຕ້​ຖຽງ​ວ່າ​ລາວ​ບໍ່​ໄດ້​ເວົ້າ​ຖ້ອຍ​ຄຳ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ເປັນ​ສ່ວນ​ໜຶ່ງ​ຂອງ​ສິ່ງ​ທີ່​ຈະ​ກາຍ​ເປັນ​ການ​ລະນຶກ​ເຖິງ​ການ​ເສຍ​ສະລະ​ຂອງ​ລາວ. ການໂຕ້ຖຽງນີ້ບໍ່ໄດ້ຂັດກັບພັນທະທີ່ຈະຮັບສ່ວນຂອງສິ່ງທີ່ເປັນສັນຍາລັກຂອງເນື້ອຫນັງແລະເລືອດຂອງລາວ, ຄື "ເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອ" ແລະ "ຈອກເຫຼົ້າແວງ".

ຍອມ​ຮັບ​ຈັກ​ຊົ່ວ​ຄາວ​ວ່າ​ຈະ​ມີ​ຄວາມ​ແຕກ​ຕ່າງ​ກັນ​ລະ​ຫວ່າງ​ຖ້ອຍ​ຄຳ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ແລະ​ການ​ສະ​ເຫຼີມ​ສະ​ຫຼອງ​ການ​ສະ​ເຫຼີມ​ສະ​ຫຼອງ, ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ​ຕ້ອງ​ໄດ້​ອ້າງ​ເຖິງ​ຕົວ​ຢ່າງ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ, ການ​ສະ​ເຫຼີມ​ສະ​ຫຼອງ​ປັດ​ສະ​ຄາ ("ພຣະ​ຄຣິດ, ປັດ​ສະ​ຄາ​ຂອງ​ພວກ​ເຮົາ, ໄດ້​ເສຍ​ສະ​ລະ" 1 ເຖິງຊາວໂກຣິນໂທ 5:7 ; ເຮັບເຣີ 10:1). ໃຜເປັນຜູ້ສະຫຼອງປັດສະຄາ? ອົບພະຍົບ 12:48 ສະແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ​ແມ່ນ​ແຕ່​ຄົນ​ຕ່າງດ້າວ​ທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ພິທີຕັດ​ກໍ​ສາມາດ​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ໃນ​ປັດສະຄາ​ໄດ້. ການ​ມີ​ສ່ວນ​ຮ່ວມ​ໃນ​ປັດສະຄາ​ເປັນ​ການ​ບັງຄັບ​ຄົນ​ຕ່າງ​ຊາດ (ເບິ່ງ​ຂໍ້​ທີ 49): “ຄົນ​ຕ່າງ​ຊາດ​ທີ່​ຢູ່​ນຳ​ພວກ​ເຈົ້າ​ກໍ​ຕ້ອງ​ກຽມ​ເຄື່ອງ​ບູຊາ​ສຳລັບ​ເທດສະການ​ປັດສະຄາ​ໃຫ້​ພະເຢໂຫວາ​ຄື​ກັນ. ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຕ້ອງ​ເຮັດ​ຕາມ​ຄຳ​ສັ່ງ​ແລະ​ຂັ້ນ​ຕອນ​ທີ່​ກຳນົດ​ໄວ້​ກ່ຽວ​ກັບ​ເທດ​ສະການ​ປັດສະຄາ. ທັງ​ຄົນ​ຕ່າງ​ຊາດ​ແລະ​ຄົນ​ອິດສະຣາເອນ​ຕ້ອງ​ເຮັດ​ຕາມ​ຄຳ​ສັ່ງ​ອັນ​ດຽວ​ກັນ” (ຈົດເຊັນບັນຊີ 9:14). “ບໍ່​ວ່າ​ຈະ​ເປັນ​ຄົນ​ອິດສະຣາເອນ​ຫຼື​ຄົນ​ຕ່າງ​ຊາດ​ທີ່​ຢູ່​ນຳ​ເຈົ້າ​ກໍ​ຕ້ອງ​ເຮັດ​ຕາມ​ຄຳ​ສັ່ງ​ອັນ​ດຽວ​ກັນ​ນີ້. ນີ້​ແມ່ນ​ຄຳ​ສັ່ງ​ທີ່​ພວກ​ເຈົ້າ​ຕ້ອງ​ເຮັດ​ຕາມ​ໄປ​ຈົນ​ຮອດ​ລຸ້ນ​ລູກ​ລຸ້ນ​ຫຼານ​ຕໍ່ໆໄປ. ສຳລັບ​ພະເຢໂຫວາ ຄົນ​ຕ່າງ​ຊາດ​ກໍ​ຕ້ອງ​ເຮັດ​ຄື​ກັນ​ກັບ​ພວກ​ເຈົ້າ” (ຈົດເຊັນບັນຊີ 15:15). ການເຂົ້າຮ່ວມເທດສະການປັດສະຄາເປັນພັນທະທີ່ສຳຄັນ ແລະພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ແຍກຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງຊາວອິດສະລາແອນກັບຊາວຕ່າງຊາດ.

ເປັນ​ຫຍັງ​ຈຶ່ງ​ເວົ້າ​ວ່າ​ຄົນ​ແປກ​ໜ້າ​ຕ້ອງ​ເຮັດ​ບຸນ​ປັດສະຄາ? ເນື່ອງຈາກວ່າການໂຕ້ຖຽງຕົ້ນຕໍຂອງຜູ້ທີ່ຫ້າມການມີສ່ວນຮ່ວມໃນສິ່ງທີ່ເປັນຕົວແທນຂອງພຣະກາຍຂອງພຣະຄຣິດ, ຕໍ່ຊາວຄຣິດສະຕຽນທີ່ສັດຊື່ທີ່ມີຄວາມຫວັງໃນແຜ່ນດິນໂລກ, ແມ່ນວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງ "ພັນທະສັນຍາໃຫມ່", ແລະບໍ່ໄດ້ເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງອິດສະລາແອນທາງວິນຍານ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຕາມແບບຈໍາລອງປັດສະຄາ, ຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນຊາວອິດສະລາແອນສາມາດສະເຫຼີມສະຫຼອງປັດສະຄາໄດ້… ຄວາມໝາຍທາງວິນຍານຂອງການຕັດຕັດໝາຍເຖິງຫຍັງ? ການເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ (ພຣະບັນຍັດສອງ 10:16; ໂຣມ 2:25-29). ການ​ບໍ່​ໄດ້​ຮັບ​ພິທີຕັດ​ທາງ​ວິນ​ຍານ​ເປັນ​ການ​ສະແດງ​ເຖິງ​ການ​ບໍ່​ເຊື່ອ​ຟັງ​ພຣະ​ເຈົ້າ ແລະ ພຣະ​ຄຣິດ (ກິດຈະການ 7:51-53). ຄໍາຕອບແມ່ນລາຍລະອຽດຂ້າງລຸ່ມນີ້.

ການກິນເຂົ້າຈີ່ແລະດື່ມ “ຈອກເຫຼົ້າແວງ” ແມ່ນຂຶ້ນກັບຄວາມຫວັງຈາກສະຫວັນຫຼືແຜ່ນດິນໂລກບໍ? ຖ້າຄວາມຫວັງທັງສອງຢ່າງນີ້ຖືກຕ້ອງ, ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ໂດຍການອ່ານຄໍາຖະແຫຼງທັງຫມົດຂອງພຣະຄຣິດ, ອັກຄະສາວົກແລະແມ້ກະທັ້ງຄົນຍຸກສະໄຫມຂອງພວກເຂົາ, ພວກເຮົາຮູ້ວ່າພວກມັນບໍ່ໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງໂດຍກົງໃນຄໍາພີໄບເບິນ. ຕົວຢ່າງ​ເຊັ່ນ: ພະ​ເຍຊູ​ຄລິດ​ມັກ​ເວົ້າ​ເຖິງ​ຊີວິດ​ນິລັນດອນ ໂດຍ​ບໍ່​ມີ​ຄວາມ​ແຕກ​ຕ່າງ ລະຫວ່າງ​ຄວາມ​ຫວັງ​ໃນ​ສະຫວັນ​ຫຼື​ແຜ່ນດິນ​ໂລກ (ມັດທາຍ 19:16,29; 25:46; ມາຣະໂກ 10:17,30; ໂຢຮັນ 3:15,16; , 36; 4:14,35; 5:24,28,29,39; 6: 27,40. ,47,54 (ມີເອກະສານອ້າງອີງອື່ນໆຈໍານວນຫຼາຍທີ່ບໍ່ມີຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງຊີວິດນິລັນດອນໃນສະຫວັນຫຼືເທິງແຜ່ນດິນໂລກ)). ດັ່ງນັ້ນ, ຄວາມຫວັງທັງສອງນີ້ບໍ່ຄວນແຍກແຍະລະຫວ່າງຊາວຄຣິດສະຕຽນ, ໃນຂອບເຂດຂອງການສະຫລອງການລະນຶກ. ແລະແນ່ນອນ, ການເຮັດໃຫ້ຄວາມຄາດຫວັງທັງສອງນີ້ແມ່ນຂຶ້ນກັບການກິນເຂົ້າຈີ່ແລະການດື່ມ "ຈອກເຫຼົ້າແວງ" ບໍ່ມີພື້ນຖານໃນພຣະຄໍາພີຢ່າງແທ້ຈິງ.

ໃນທີ່ສຸດ, ອີງຕາມສະພາບການຂອງ ໂຢຮັນ 10, ການເວົ້າວ່າຊາວຄຣິດສະຕຽນທີ່ມີຄວາມຫວັງທີ່ຈະມີຊີວິດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ຈະເປັນ "ແກະອື່ນ", ບໍ່ແມ່ນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງພັນທະສັນຍາໃຫມ່, ແມ່ນຫມົດໄປຫມົດຈາກເນື້ອໃນຂອງບົດດຽວກັນນີ້. ເມື່ອເຈົ້າອ່ານບົດຄວາມ (ຂ້າງລຸ່ມນີ້), "ແກະອື່ນ", ເຊິ່ງພິຈາລະນາຢ່າງລະອຽດກ່ຽວກັບສະພາບການແລະຕົວຢ່າງຂອງພຣະຄຣິດ, ໃນ ໂຢຮັນ 10, ທ່ານຈະຮູ້ວ່າພຣະອົງບໍ່ໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບພັນທະສັນຍາ, ແຕ່ກ່ຽວກັບຕົວຕົນຂອງພຣະເມຊີອາທີ່ແທ້ຈິງ. "ແກະອື່ນໆ" ແມ່ນຊາວຄຣິດສະຕຽນທີ່ບໍ່ແມ່ນຊາວຢິວ. ໃນ ໂຢຮັນ 10 ແລະ 1 ເຖິງຊາວໂກຣິນໂທ 11, ບໍ່ມີຂໍ້ຫ້າມໃນພຣະຄໍາພີຕໍ່ຊາວຄຣິດສະຕຽນທີ່ສັດຊື່, ຜູ້ທີ່ມີຄວາມຫວັງຂອງຊີວິດນິລັນດອນຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ກິນເຂົ້າຈີ່ແລະດື່ມ "ຈອກເຫຼົ້າແວງ".

ໃນ​ເລື່ອງ​ການ​ຄິດ​ໄລ່​ວັນ​ລະນຶກ​ກ່ອນ​ທີ່​ມີ​ມະຕິ​ຂຽນ​ໄວ້​ໃນ​ຫໍສັງເກດການ 1 ກຸມພາ 1976 (ສະບັບ​ພາສາ​ອັງກິດ (ໜ້າ 72)), ວັນທີ 14 ເດືອນ​ນີຊານ​ແມ່ນ​ອີງ​ໃສ່ “ດວງ​ຈັນ​ໃໝ່​ທາງ​ດາລາສາດ”. ມັນບໍ່ໄດ້ອີງໃສ່ວົງເດືອນ crescent ທໍາອິດທີ່ສັງເກດເຫັນໃນເຢຣູຊາເລັມ. ຂ້າງລຸ່ມນີ້, ມັນໄດ້ຖືກອະທິບາຍໃຫ້ທ່ານວ່າເປັນຫຍັງ "ດວງເດືອນໃຫມ່ທາງດາລາສາດ" ແມ່ນສອດຄ່ອງກັບປະຕິທິນພຣະຄໍາພີ, ອີງຕາມຄໍາອະທິບາຍລະອຽດຂອງຄໍາເພງ 81: 1-3. ຍິ່ງ​ໄປ​ກວ່າ​ນັ້ນ ດັ່ງ​ທີ່​ເຫັນ​ໄດ້​ຈາກ​ບົດ​ຄວາມ​ຂອງ​ຫໍສັງເກດການ ວິທີ​ໃໝ່​ທີ່​ຮັກສາ​ໄວ້​ແມ່ນ​ໃຫ້​ສັງເກດ​ໃນ​ເມືອງ​ເຢຣຶຊາເລມ​ເທົ່າ​ນັ້ນ. ໃນຂະນະທີ່ "ດວງຈັນໃຫມ່ທາງດາລາສາດ" ມີມູນຄ່າທົ່ວໄປ. ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນທີ່ວ່າວັນທີທີ່ໄດ້ກ່າວໃນຕອນຕົ້ນຂອງບົດຄວາມນີ້ (ອີງໃສ່ "ດວງ​ຈັນ​ໃໝ່​ທາງ​ດາລາສາດ") ແມ່ນສອງມື້ກ່ອນການຄິດໄລ່ທີ່ເກັບຮັກສາໄວ້ໂດຍປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນຂອງພະຍານພະເຢໂຫວານັບຕັ້ງແຕ່ 1976. ເປັນພີ່ນ້ອງກັນໃນພຣະຄຣິດ.

***

ວິທີການໃນພຣະ ຄຳ ພີ ສຳ ລັບການ ກຳ ນົດວັນເວລາຂອງການສະເຫລີມສະຫລອງຄວາມຊົງ ຈຳ ຂອງການຕາຍຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດແມ່ນຄືກັນກັບປັດສະຄາໃນ ຄຳ ພີໄບເບິນ. ວັນທີ 14 ເດືອນນີຊານ (ເດືອນຕາມປະຕິທິນຕາມ ຄຳ ພີໄບເບິນ), ແມ່ນມື້ທີສິບສີ່ຈາກ "ເດືອນ ໃໝ່" (ເປັນມື້ ທຳ ອິດຂອງເດືອນນີຊານ) (ອົບພະຍົບ 12:18). “ ຕອນແລງ” ກົງກັບມື້ເລີ່ມຕົ້ນຂອງວັນທີ 14 ເດືອນນີຊານ. ໃນ ຄຳ ພີໄບເບິນ, ມື້ເລີ່ມຕົ້ນຫຼັງຈາກ ຫລັງຈາກຕາເວັນຕົກດິນ, "ຕອນແລງ" ("ແລະໄດ້ມາຮອດ ໜຶ່ງ ແລງແລະເຊົ້າມື້ ໜຶ່ງ: ມື້ ທຳ ອິດ" (ປະຖົມມະການ 1:5)). ໝາຍ ຄວາມວ່າເມື່ອຕາຕະລາງດາລາສາດກ່ຽວກັບດວງຈັນເວົ້າເຖິງ "ພະຈັນເຕັມດວງ" ໃນວັນທີ 8 ເມສາຫລື "ດວງຈັນ ໃໝ່" ໃນວັນທີ 23 ເມສາ, ມັນແມ່ນໄລຍະລະຫວ່າງສອງຕອນແລງຂອງວັນທີ 7 ເມສາແລະ ວັນທີ 22 ເດືອນເມສາ, ຫຼັງຈາກຕາເວັນຕົກດິນ, ແລະກ່ອນຈະຮຸ່ງເຊົ້າໃນຕອນເຊົ້າຂອງວັນທີ 8 ແລະ 23 ເມສາ, ໃນເວລາທີ່ດວງຈັນປ່ຽນໄປ (http://pgj.pagesperso-orange.fr/calendar.htm (ໃນ ຝຣັ່ງ)).

ເພງສັນລະເສີນ 81:1-3 (ຂອງພະ ຄຳ ພີ), ຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາເຂົ້າໃຈ, ວ່າມື້ ທຳ ອິດຂອງ "ດວງຈັນ ໃໝ່" ແມ່ນການຫາຍສາບສູນຂອງດວງຈັນທີ່ສົມບູນ: "ທີ່ວົງເດືອນ ໃໝ່, ຫຼີ້ນສຽງແກ, ໃນວົງເດືອນເຕັມ, ສໍາລັບມື້ຊື່ນຊົມຂອງພວກເຮົາ”. ອີງຕາມການຄິດໄລ່ດັ່ງກ່າວ, ວັນລະນຶກເຖິງການສິ້ນພຣະຊົນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດຈະວັນອາທິດ, 2 ເມສາ 2023, ຫຼັງຈາກຕາເວັນຕົກ.

ບົດເລື່ອງນີ້ (ເພງສັນລະເສີນ 81: 1-3) ນັກກະວີກ່າວເຖິງ "ດວງຈັນ ໃໝ່" ຕັ້ງແຕ່ວັນທີ 1 ເອທາທາ (Tishri) ໃນເວລາທີ່ສຽງດັງຖືກຟັນ (ຈົດເຊັນບັນຊີ 10: 10; 29: 1). ລາວກ່າວເຖິງ "ພະຈັນເຕັມດວງ" ຂອງ 15 Ethanim (Tishri), ເວລາຂອງ "ງານລ້ຽງ" ທີ່ມີຄວາມສຸກ (ເບິ່ງຂໍ້ທີ 1,2 ແລະພະບັນຍັດສອງ 16: 15). ອີງຕາມຕາຕະລາງດ້ານດາລາສາດທາງດ້ານດວງອາທິດ, ການສັງເກດແມ່ນມີດັ່ງນີ້: ເມື່ອເຮົາພິຈາລະນາວ່າດວງຈັນ ໃໝ່ ແມ່ນການຫາຍສາບສູນຂອງມັນຢ່າງສົມບູນ (ໂດຍບໍ່ມີດວງຈັນທີ່ເປັນວົງເດືອນ), ໃນທຸກໆກໍລະນີ, ວັນທີ 15 ຂອງເດືອນຈັນແມ່ນໄລຍະເວລາ ຂອງດວງພະຈັນ "ດວງພະຈັນເຕັມດວງ". ດັ່ງນັ້ນ, ໃນມື້ ທຳ ອິດຂອງເດືອນ , ຄືກັບວ່າດວງຈັນ ໃໝ່, ການຫາຍຕົວຂອງດວງຈັນ ອີງຕາມ ຄຳ ພີໄບເບິນ (ເພງສັນລະເສີນ 81:1-3).

ອື່ນໆແກະ

“ຂ້ອຍ​ຍັງ​ມີ​ແກະ​ອື່ນ​ທີ່​ບໍ່​ໄດ້​ຢູ່​ໃນ​ຄອກ​ນີ້ ຂ້ອຍ​ຕ້ອງ​ພາ​ແກະ​ເຫຼົ່າ​ນັ້ນ​ເຂົ້າ​ມາ​ຄື​ກັນ ແກະ​ເຫຼົ່າ​ນັ້ນ​ຈະ​ຟັງ​ສຽງ​ຂອງ​ຂ້ອຍ ແກະ​ທັງ​ໝົດ​ຈະ​ລວມ​ເປັນ​ຝູງ​ດຽວ ແລະ​ມີ​ຜູ້​ລ້ຽງ​ຄົນ​ດຽວ”

(ໂຢຮັນ 10:16)

ການ​ອ່ານ​ໂຢຮັນ 10:1-16 ຢ່າງ​ລະມັດລະວັງ​ສະແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ​ຫົວ​ຂໍ້​ຫຼັກ​ຄື​ການ​ລະບຸ​ຕົວ​ຂອງ​ເມຊີ​ວ່າ​ເປັນ​ຜູ້​ລ້ຽງ​ແກະ​ທີ່​ແທ້​ຈິງ​ສຳລັບ​ພວກ​ລູກ​ສິດ​ຂອງ​ພະອົງ.

ໃນ John 10: 1 ແລະ John 10: 16 ມັນໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ວ່າ, "ຂ້ອຍ​ຈະ​ບອກ​ໃຫ້​ຮູ້​ວ່າ ຄົນ​ທີ່​ບໍ່​ເຂົ້າ​ໄປ​ຄອກ​ແກະ​ທາງ​ປະຕູ​ແຕ່​ປີນ​ເຂົ້າ​ໄປ​ທາງ​ອື່ນ ຜູ້​ນັ້ນ​ກໍ​ເປັນ​ຂີ້​ລັກ​ແລະ​ເປັນ​ໂຈນ. (...) ຂ້ອຍ​ຍັງ​ມີ​ແກະ​ອື່ນ​ທີ່​ບໍ່​ໄດ້​ຢູ່​ໃນ​ຄອກ​ນີ້ ຂ້ອຍ​ຕ້ອງ​ພາ​ແກະ​ເຫຼົ່າ​ນັ້ນ​ເຂົ້າ​ມາ​ຄື​ກັນ ແກະ​ເຫຼົ່າ​ນັ້ນ​ຈະ​ຟັງ​ສຽງ​ຂອງ​ຂ້ອຍ ແກະ​ທັງ​ໝົດ​ຈະ​ລວມ​ເປັນ​ຝູງ​ດຽວ ແລະ​ມີ​ຜູ້​ລ້ຽງ​ຄົນ​ດຽວ”. “ພັບແກະ” ນີ້ສະແດງເຖິງດິນແດນທີ່ພະເຍຊູຄລິດປະກາດເຊິ່ງເປັນຊົນຊາດອິດສະລາແອນ ໃນສະພາບການຂອງພະບັນຍັດຂອງໂມເຊວ່າ: “ພະ​ເຢຊູ​ສົ່ງ 12 ຄົນ​ນີ້​ອອກ​ໄປ​ແລະ​ສັ່ງ​ພວກ​ເຂົາ​ວ່າ: “ຢ່າ​ໄປ​ຫາ​ຄົນ​ຕ່າງ​ຊາດ ແລະຢ່າ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ເມືອງ​ຂອງ​ຊາວ​ຊາມາເຣຍ ແຕ່​ໃຫ້​ໄປ​ຫາ​ຊາວ​ອິດສະຣາເອນ​ທີ່​ເປັນ​ຄື​ກັບ​ແກະ​ທີ່​ຫຼົງ​ທາງ"” (ມັດທາຍ 10:5,6). "ພະ​ເຢຊູ​ບອກ​ວ່າ: “ພະເຈົ້າ​ສົ່ງ​ຂ້ອຍ​ມາ​ຫາ​ສະເພາະ​ຊາວ​ອິດສະຣາເອນ​ເທົ່າ​ນັ້ນ ພວກ​ເຂົາ​ເປັນ​ຄື​ກັບ​ແກະ​ທີ່​ຫຼົງ​ທາງ"" (ມັດທາຍ 15:24).

ໃນ ໂຢຮັນ 10:1-6 ມັນໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ວ່າພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ປາກົດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າປະຕູຮົ້ວຂອງພັບແກະ”. ສິ່ງ​ນີ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ເວລາ​ຮັບ​ບັບເຕມາ. “ຜູ້ເຝົ້າປະຕູ” ແມ່ນໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕ (ມັດທາຍ 3:13). ໂດຍການໃຫ້ບັບຕິສະມາພຣະເຢຊູ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ກາຍເປັນພຣະຄຣິດ, ໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕໄດ້ເປີດປະຕູໃຫ້ພຣະອົງແລະເປັນພະຍານວ່າພຣະເຢຊູເປັນພຣະຄຣິດແລະເປັນລູກແກະຂອງພຣະເຈົ້າ: "ມື້​ຕໍ່​ມາ ໂຢຮັນ​ເຫັນ​ພະ​ເຢຊູ​ມາ​ຫາ ລາວ​ຈຶ່ງ​ເວົ້າ​ວ່າ: “ຜູ້​ນີ້​ເດ້ ລູກ​ແກະ​ຂອງ​ພະເຈົ້າ​ທີ່​ຈະ​ຮັບ​ເອົາ​ບາບ​ຂອງ​ໂລກ​ໄປ!"" (ໂຢຮັນ 1:29-36).

ໃນ John 10:7-15, ໃນຂະນະທີ່ຢູ່ໃນຫົວຂໍ້ messianic ດຽວກັນ, ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ໃຊ້ຕົວຢ່າງອື່ນໂດຍການກໍານົດຕົນເອງເປັນ "ປະຕູ", ເປັນສະຖານທີ່ດຽວຂອງການເຂົ້າເຖິງໃນວິທີການດຽວກັນກັບ John 14:6: "ພະ​ເຢຊູ​ຕອບ​ລາວ​ວ່າ: “ຂ້ອຍ​ເປັນ​ທາງ​ນັ້ນ ເປັນ​ຄວາມ​ຈິງ ແລະ​ເປັນ​ຊີວິດ. ບໍ່​ມີ​ຜູ້​ໃດ​ທີ່​ຈະ​ມາ​ເຖິງ​ພະເຈົ້າ​ຜູ້​ເປັນ​ພໍ່​ໄດ້​ນອກ​ຈາກ​ມາ​ທາງ​ຂ້ອຍ"". ຫົວຂໍ້ຕົ້ນຕໍຂອງຫົວຂໍ້ແມ່ນສະເຫມີພຣະເຢຊູຄຣິດເປັນພຣະເມຊີອາ. ຈາກຂໍ້ທີ 9, ໃນຂໍ້ດຽວກັນ (ລາວປ່ຽນຕົວຢ່າງອີກເທື່ອຫນຶ່ງ) ລາວ​ຕັ້ງ​ຕົວ​ເອງ​ເປັນ​ຜູ້​ລ້ຽງ​ແກະ​ທີ່​ລ້ຽງ​ແກະ​ຂອງ​ລາວ. ການ​ສອນ​ທັງ​ຢູ່​ໃນ​ຈຸດ​ໃຈກາງ​ຂອງ​ພະອົງ ແລະ​ໃນ​ທາງ​ທີ່​ພະອົງ​ຕ້ອງ​ລ້ຽງ​ແກະ. ພຣະ​ເຢ​ຊູ​ຄຣິດ​ໄດ້​ຕັ້ງ​ຕົນ​ເອງ​ວ່າ​ເປັນ​ຜູ້​ລ້ຽງ​ທີ່​ດີ​ເລີດ​ຜູ້​ທີ່​ຈະ​ສະ​ລະ​ຊີ​ວິດ​ຂອງ​ຕົນ​ເພື່ອ​ສາ​ນຸ​ສິດ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ​ແລະ​ຜູ້​ທີ່​ຮັກ​ຝູງ​ແກະ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ (ບໍ່​ເຫມືອນ​ກັບ​ຄົນ​ລ້ຽງ​ແກະ​ທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ເງິນ​ເດືອນ​ທີ່​ຈະ​ບໍ່​ສ່ຽງ​ຕໍ່​ຊີ​ວິດ​ຂອງ​ຕົນ​ເພື່ອ​ຝູງ​ແກະ​ທີ່​ບໍ່​ໄດ້​ເປັນ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ). ອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ ຈຸດສຸມໃສ່ການສອນຂອງພຣະຄຣິດແມ່ນພຣະອົງເອງເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະຜູ້ທີ່ຈະເສຍສະລະຕົນເອງເພື່ອຝູງແກະ (ມັດທາຍ 20:28).

ໂຢຮັນ 10:16-18: “ຂ້ອຍ​ຍັງ​ມີ​ແກະ​ອື່ນ​ທີ່​ບໍ່​ໄດ້​ຢູ່​ໃນ​ຄອກ​ນີ້ ຂ້ອຍ​ຕ້ອງ​ພາ​ແກະ​ເຫຼົ່າ​ນັ້ນ​ເຂົ້າ​ມາ​ຄື​ກັນ ແກະ​ເຫຼົ່າ​ນັ້ນ​ຈະ​ຟັງ​ສຽງ​ຂອງ​ຂ້ອຍ ແກະ​ທັງ​ໝົດ​ຈະ​ລວມ​ເປັນ​ຝູງ​ດຽວ ແລະ​ມີ​ຜູ້​ລ້ຽງ​ຄົນ​ດຽວ. ພໍ່​ຮັກ​ຂ້ອຍ​ຍ້ອນ​ຂ້ອຍ​ຍອມ​ສະລະ​ຊີວິດ ແລະ​ຂ້ອຍ​ຈະ​ໄດ້​ຊີວິດ​ອີກ. ບໍ່​ມີ​ຜູ້​ໃດ​ເອົາ​ຊີວິດ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ໄປ​ໄດ້ ແຕ່​ຂ້ອຍ​ເຕັມ​ໃຈ​ສະລະ​ຊີວິດ​ຂອງ​ຕົວ​ເອງ. ຂ້ອຍ​ມີ​ສິດ​ຈະ​ສະລະ​ຊີວິດ​ຂອງ​ຂ້ອຍ ແລະ​ມີ​ສິດ​ຈະ​ໄດ້​ຊີວິດ​ກັບ​ຄືນ​ມາ. ພໍ່​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ສັ່ງ​ໃຫ້​ຂ້ອຍ​ເຮັດ​ແບບ​ນັ້ນ".

ໂດຍການອ່ານຂໍ້ພຣະຄໍາພີເຫຼົ່ານີ້, ໂດຍຄໍານຶງເຖິງສະພາບການຂອງຂໍ້ພຣະຄໍາພີກ່ອນ, ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ປະກາດຄວາມຄິດໃຫມ່ໃນເວລານັ້ນ, ວ່າພຣະອົງຈະເສຍສະລະຊີວິດບໍ່ພຽງແຕ່ເພື່ອຄວາມໂປດປານຂອງສານຸສິດຊາວຢິວຂອງພຣະອົງເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຢູ່ໃນຄວາມໂປດປານຂອງຜູ້ທີ່ບໍ່ແມ່ນຊາວຢິວ. ຫຼັກຖານແມ່ນ, ພຣະບັນຍັດສຸດທ້າຍທີ່ພຣະອົງໄດ້ມອບໃຫ້ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງ, ກ່ຽວກັບການປະກາດ, ແມ່ນ: "ແຕ່​ພວກ​ເຈົ້າ​ຈະ​ໄດ້​ຮັບ​ພະລັງ​ຈາກ​ພະເຈົ້າ ພະລັງ​ບໍລິສຸດ​ນັ້ນ​ຈະ​ຢູ່​ກັບ​ພວກ​ເຈົ້າ ແລະ​ພວກ​ເຈົ້າ​ຈະ​ເປັນ​ພະຍານ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ໃນ​ເມືອງ​ເຢຣູຊາເລັມ ແລະ​ທົ່ວ​ແຂວງ​ຢູດາຍ​ກັບ​ແຂວງ​ຊາມາເຣຍ ແລະ​ຈົນ​ຮອດ​ສຸດ​ຂອບ​ໂລກ" (ກິດຈະການ 1:8). ມັນເປັນທີ່ຊັດເຈນໃນລະຫວ່າງການບັບຕິສະມາຂອງ Cornelius ວ່າພຣະຄໍາຂອງພຣະຄຣິດໃນ John 10: 16 ຈະເລີ່ມຖືກຮັບຮູ້ (ເບິ່ງບັນຊີປະຫວັດສາດຂອງກິດຈະການບົດທີ 10).

ດັ່ງນັ້ນ, “ແກະອື່ນ” ຂອງໂຢຮັນ 10:16 ໃຊ້ກັບຄລິດສະຕຽນທີ່ບໍ່ແມ່ນຊາວຢິວໃນເນື້ອຫນັງ. ໃນ John 10:16-18, ມັນອະທິບາຍເຖິງຄວາມສາມັກຄີໃນການເຊື່ອຟັງຂອງຝູງແກະຕໍ່ຜູ້ລ້ຽງແກະຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ພຣະອົງຍັງໄດ້ກ່າວເຖິງສາວົກຂອງພຣະອົງທັງຫມົດໃນວັນເວລາຂອງພຣະອົງວ່າເປັນ "ຝູງນ້ອຍ": "ພວກ​ເຈົ້າ​ທີ່​ເປັນ​ແກະ​ຝູງ​ນ້ອຍ ບໍ່​ຕ້ອງ​ຢ້ານ ເພາະ​ພະເຈົ້າ​ຜູ້​ເປັນ​ພໍ່​ຂອງ​ພວກ​ເຈົ້າ​ຕັ້ງ​ໃຈ​ແລ້ວ​ວ່າ​ຈະ​ໃຫ້​ການ​ປົກຄອງ​ຂອງ​ພະອົງ​ແກ່​ພວກ​ເຈົ້າ" (ລູກາ 12:32). ໃນ​ວັນ​ເພນ​ເຕກອດ​ຂອງ​ປີ 33, ສາ​ນຸ​ສິດ​ຂອງ​ພຣະ​ຄຣິດ​ມີ​ພຽງ​ແຕ່ 120 (ກິດ​ຈະ​ການ 1:15). ມັນຂຽນ​, ພວກ​ເຮົາ​ສາ​ມາດ​ອ່ານ​ວ່າ​ຈໍາ​ນວນ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຈະ​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ເປັນ​ສອງ​ສາມ​ພັນ​ຄົນ (ກິດ​ຈະ​ການ 2:41 (3000 souls​)​; ກິດ​ຈະ​ການ 4:4 (5000​)​)​. ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ, ຊາວຄຣິດສະຕຽນໃຫມ່, ບໍ່ວ່າຈະຢູ່ໃນສະ ໄໝ ຂອງພຣະຄຣິດ, ຄືກັບອັກຄະສາວົກ, ເປັນຕົວແທນຂອງ "ຝູງນ້ອຍ" ກ່ຽວກັບປະຊາກອນທົ່ວໄປຂອງຊາດອິດສະລາແອນແລະຈາກນັ້ນເຖິງຊົນຊາດອື່ນໆທັງຫມົດໃນເວລານັ້ນ ເວລາ.

ເຮົາ​ທຸກ​ຄົນ​ຕ້ອງ​ເປັນ​ນໍ້າ​ໜຶ່ງ​ໃຈ​ດຽວ​ກັນ ດັ່ງ​ທີ່​ພະ​ເຍຊູ​ຄລິດ​ໄດ້​ຖາມ​ພໍ່​ຂອງ​ພະອົງ

"ລູກ​ບໍ່​ໄດ້​ຂໍ​ເພື່ອ​ພວກ​ເຂົາ​ເທົ່າ​ນັ້ນ ແຕ່​ຂໍ​ເພື່ອ​ທຸກ​ຄົນ​ທີ່​ເຊື່ອ​ໃນ​ຕົວ​ລູກ​ຫຼັງ​ຈາກ​ທີ່​ໄດ້​ຟັງ​ພວກ​ເຂົາ​ສອນ ພວກ​ເຂົາ​ຈະ​ໄດ້​ເປັນ​ອັນ​ໜຶ່ງ​ອັນ​ດຽວ​ກັນ ຄື​ກັບ​ທີ່​ພະເຈົ້າ​ຜູ້​ເປັນ​ພໍ່​ເປັນ​ອັນ​ໜຶ່ງ​ອັນ​ດຽວ​ກັບ​ລູກ ແລະ​ລູກ​ເປັນ​ອັນ​ໜຶ່ງ​ອັນ​ດຽວ​ກັບ​ພະອົງ ພວກ​ເຂົາ​ຈະ​ໄດ້​ເປັນ​ອັນ​ໜຶ່ງ​ອັນ​ດຽວ​ກັບ​ພວກ​ເຮົາ​ຄື​ກັນ ເພື່ອ​ໂລກ​ຈະ​ເຊື່ອ​ວ່າ​ພະອົງ​ໃຊ້​ລູກ​ມາ" (ໂຢຮັນ 17:20,21).

ປັດສະຄາຖແມ່ນຮູບແບບການສະຫຼອງຄວາມຊົງຈໍາຂອງການເສຍຊີວິດຂອງພຣະຄຣິດ: "ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເປັນພຽງແຕ່ເງົາຂອງເຫດ­ການທີ່ຈະມາພາຍ­ຫລັງ ແຕ່ຕົວຈິງນັ້ນກໍຄືອົງພຣະ­ຄຣິດ" (ໂກໂລຊາຍ2:17). "ດ້ວຍວ່າພຣະ­ບັນ­ຍັດເປັນພຽງແຕ່ເງົາຂອງສິ່ງປະ­ເສີດທີ່ຈະມາພາຍໜ້ານັ້ນ ແລະບໍ່ແມ່ນຕົວຈິງຂອງສິ່ງເຫລົ່າ­ນັ້ນ" (ເຮັບເຣີ10:1) (LUNISOLAR YEAR) (The Reality of the Law).

ມັນເປັນການບັງຄັບ ການຮັບພິທີຕັດກໍ (cut off foreskin) ກ່ອນທີ່ຈະສະຫຼອງຂອງ ປັດສະຄາຖ: "ຖ້າຊາວຕ່າງປະເທດເປັນຄົນແປກຫນ້າຢູ່ໃນເຮືອນຂອງເຈົ້າແລະຖ້າລາວຕ້ອງການສະຫລອງວັນພິທີການສໍາລັບພະເຢໂຫວາ, ໃຫ້ຊາຍທຸກຄົນຈາກບ້ານຂອງຕົນໄດ້ຮັບການຕັດ. ພຽງແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນເຂົາສາມາດເຂົ້າຫາມັນເພື່ອສະເຫຼີມສະຫຼອງມັນ; ແລະລາວຈະຕ້ອງກາຍເປັນຄົນພື້ນເມືອງຂອງປະເທດ" (ອົບພະຍົບ12:48).

ຊາວຄຣິດສະຕຽນບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງປະຕິບັດຄໍາສັ່ງຂອງ ການຮັບພິທີຕັດກໍ:"ເຫດສັນນີ້ຕາມຄວາມເຫັນຂອງເຮົາວ່າ ຢ່າຮົບກວນຄົນຕ່າງຊາດທີ່ກຳ­ລັງຫລົບມາຫາພຣະ­ເຈົ້າ. ແຕ່ເຮົາຈົ່ງສັ່ງເຂົາເປັນລາຍລັກອັກ­ສອນ ໃຫ້ເວັ້ນເສຍຈາກສິ່ງຊົ່ວມົວໝອງເນື່ອງດ້ວຍພຣະ­ທຽມ, ຈາກການຫລິ້ນຊູ້, ຈາກການກິນສັດຕາຍຮັດຄໍແລະຈາກການກິນເລືອດ" (ກິດຈະການ15:19,20,28,29). ພຣະຄຣິດໄດ້ບັນລຸກົດຫມາຍໃຫ້ແກ່ໂມເຊ. ກົດຫມາຍນີ້ຖືກຍົກເລີກ: "ເພາະ­ວ່າພຣະ­ຄຣິດຊົງເປັນຜູ້ເຮັດໃຫ້ພຣະ­ບັນ­ຍັດຖືກຍົກ­ເລີກ ເພື່ອໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອໄດ້ຊົງຖືວ່າເປັນຄົນຊອບທຳ" (ໂຣມ10:4). ຄໍາສັ່ງຂອງການຮັບພິທີຕັດກໍຖືກປ່ຽນແທນໂດຍ "ການຮັບພິທີຕັດກໍທາງວິນຍານ".

"ການຮັບພິທີຕັດກໍທາງວິນຍານ"ມັນສະແດງເຖິງການເຊື່ອຟັງຕໍ່ພຣະເຈົ້າແລະກັບລູກຊາຍຂອງພຣະເຈົ້າພຣະເຢຊູຄຣິດ: "ຖ້າເຈົ້າເຮັດຕາມພຣະບັນຍັດ ພິທີຕັດນັ້ນເປັນປະໂຫຍດແທ້ ແຕ່ຖ້າເຈົ້າລ່ວງລະເມີດພຣະບັນຍັດ ການທີ່ເຈົ້າຮັບພິທີຕັດນັ້ນກໍເໝືອນບໍ່ໄດ້ຮັບ. ສັນນັ້ນຖ້າຜູ້ໃດທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບພິ­ທີຕັດ ແຕ່ຍັງຖືຮັກສາພຣະບັນຍັດຢູ່ ການທີ່ຜູ້ນັ້ນບໍ່ໄດ້ຮັບພິ­ທີຕັດຈະໄດ້ຊົງຖືເໝືອນກັບວ່າ ຜູ້ນັ້ນໄດ້ຮັບພິທີຕັດແລ້ວບໍ່ແມ່ນຫລື. ເຖິງແມ່ນວ່າເຈົ້າທັງຫລາຍມີພຣະ­ບັນ­ຍັດທີ່ຈາ­ລຶກໄວ້ ແລະໄດ້ຮັບພິທີຕັດແລ້ວ ກໍຍັງລ່ວງລະເມີດຕໍ່ພຣະບັນຍັດນັ້ນ ຝ່າຍຄົນທຳມະດາສາມັນທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບພິທີຕັດ ເຂົາກໍຍັງຖືຮັກສາພຣະບັນຍັດຢູ່ ເຂົາພວກນັ້ນແຫລະ, ຈະກ່າວໂທດໃສ່ເຈົ້າ. ເພາະວ່າຄົນຢິວແທ້ບໍ່ແມ່ນຄົນທີ່ເປັນຢິວແຕ່ພາຍນອກເທົ່ານັ້ນ ແລະການຮັບພິ­ທີຕັດກໍບໍ່ແມ່ນອັນທີ່ປະ­ກົດໃນເນື້ອກາຍເທົ່ານັ້ນ. ແຕ່ວ່າຄົນທີ່ເປັນຊາດຢິວແທ້ ຄືຄົນທີ່ເປັນຊາດຢິວພາຍໃນ ແລະການຮັບພິ­ທີຕັດແທ້ນັ້ນ ຄືການຮັບທາງຈິດໃຈຊຶ່ງເປັນໄປຕາມພຣະວິນຍານບໍ່ແມ່ນເປັນໄປຕາມບົດບັນຍັດ ຄົນຢ່າງນັ້ນພຣະເຈົ້າຊົງສັນລະເສີນ ບໍ່ແມ່ນມະນຸດສັນລະເສີນ" (ໂຣມ2:25-29) (ຄໍາສອນປະຖົມຂອງພະຄໍາພີ).

ຄົນຄຣິດສະຕຽນທີ່ຊື່ສັດຕ້ອງມີ "ການຮັບພິທີຕັດກໍທາງວິນຍານ" ຂອງຫົວໃຈເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມໃນຄວາມຊົງຈໍາຂອງການເສຍຊີວິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ (ໃດກໍ່ຕາມຄວາມຫວັງຂອງເພິ່ນ (ເຄົ້າໄດ້ຫຼືແຜ່ນດິນໂລກ)) (Heavenly Resurrection; Earthly Resurrection; The Great Crowd): "ຂໍໃຫ້ທຸກຄົນພິ­ຈາ­ລະ­ນາເບິ່ງໃຈຂອງຕົນເອງ ແລ້ວຈິ່ງກິນເຂົ້າ­ຈີ່ແລະດື່ຈາກຈອກນີ້" (1 ໂກຣິນໂທ11:28). ຄລິດສະຕຽນຕ້ອງກວດກາຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຕົນກ່ອນທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມໃນຄວາມຊົງຈໍາຂອງການເສຍຊີວິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ລາວຕ້ອງເບິ່ງວ່າລາວເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າແລະລູກຊາຍຂອງພຣະເຈົ້າ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ. ຖ້າຫາກວ່າລາວມີຈິດສໍານຶກບໍລິສຸດ, ລາວສາມາດກິນເຂົ້າຈີ່ແລະດື່ມຈອກ.

ການແນະນໍາຢ່າງຊັດເຈນຂອງພຣະຄຣິດແມ່ນການເຊື້ອເຊີນໃຫ້ຊາວຄຣິດສະຕຽນທີ່ຊື່ສັດທັງຫມົດກິນ "ເຂົ້າຈີ່" ແລະດື່ມ"ຈອກ" (ໃດກໍ່ຕາມຄວາມຫວັງຂອງເພິ່ນ (ເຄົ້າໄດ້ຫຼືແຜ່ນດິນໂລກ)): "ເຮົາເປັນອາຫານທິບຂອງຊີວິດ. ບັນພະບຸລຸດຂອງທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ກິນມານາໃນປ່າ ແລະເຂົາໄດ້ຕາຍໄປ. ນີ້ແຫລະ, ເປັນອາຫານທີ່ລົງມາຈາກສະຫວັນເພື່ອຜູ້ທີ່ກິນແລ້ວຈະບໍ່ຕາຍ. 51ເຮົາເປັນອາຫານທີ່ມີຊີວິດຊຶ່ງລົງມາຈາກສະຫວັນ ຖ້າຜູ້ໃດກິນອາຫານນີ້ແລ້ວ ຜູ້ນັ້ນຈະມີຊີວິດສືບ ໄປເປັນນິດ ແລະອາ­ຫານທີ່ຝ່າຍເຮົາຈະໃຫ້ເພື່ອເປັນຊີ­ວິດຂອງໂລກນັ້ນ ກໍຄືເນື້ອກາຍຂອງເຮົາ.”ເຫດສັນນີ້ພວກຢິວຈຶ່ງຖາມກັນວ່າ, “ຜູ້ນີ້ຈະເອົາເນື້ອຕົວຂອງຕົນໃຫ້ເຮົາກິນໄດ້ຢ່າງ­ໃດ.” ພຣະ­ເຢຊູຈຶ່ງຊົງກ່າວກັບເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກທ່ານທັງ­ຫລາຍຕາມຄວາມຈິງວ່າ ຖ້າພວກທ່ານບໍ່ກິນເນື້ອຕົວ ແລະບໍ່ດື່ມເລືອດຂອງບຸດມະນຸດທ່ານກໍບໍ່ມີຊີວິດໃນຕົວທ່ານ. 54ຜູ້ທີ່ກິນເນື້ອຕົວແລະດື່ມເລືອດຂອງເຮົາກໍມີຊີວິດອັນຕະ­ຫລອດໄປເປັນ­ນິດ ແລະເຮົາຈະໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເປັນຄືນມາໃນວັນສຸດທ້າຍ. ເພາະວ່າເນື້ອຕົວຂອງເຮົາເປັນອາຫານອັນແທ້ ແລະເລືອດຂອງເຮົາກໍເປັນຂອງດື່ມອັນແທ້. ຜູ້ທີ່ກິນເນື້ອຕົວແລະດື່ມເລືອດຂອງເຮົາ ຜູ້ນັ້ນກໍຕັ້ງຢູ່ໃນເຮົາ ແລະເຮົາຕັ້ງຢູ່ໃນຜູ້ນັ້ນ.ພຣະບິດາຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່ໄດ້ໃຊ້ເຮົາມາ ແລະເຮົາມີຊີ­ວິດຢູ່ເພາະພຣະ­ບິ­ດາສັນ­ໃດຜູ້ທີ່ຈະກິນເຮົາກໍຈະມີຊີວິດເພາະເຮົາສັນນັ້ນ.ນີ້ແຫລະ, ເປັນອາຫານຊຶ່ງລົງມາຈາກສະຫວັນ ບໍ່ເໝືອນກັບອາຫານທີ່ພວກບັນພະບຸລຸດຂອງທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ກິນແລ້ວຕາຍໄປ ຜູ້ທີ່ກິນອາຫານນີ້ຈະມີຊີວິດສືບ ໄປເປັນນິດ" (ໂຢຮັນ6:48-58).

ເພາະສະນັ້ນ, ທຸກຄົນຄຣິດສະຕຽນທີ່ສັດຊື່, ເຖິງແມ່ນວ່າຄວາມຫວັງຂອງເຂົາເຈົ້າ, ເຄົ້າໄດ້ຫຼືແຜ່ນດິນໂລກ, ຕ້ອງມີສ່ວນຮ່ວມໃນການເຂົ້າຈີ່ແລະເຫລົ້າທີ່ເຮັດ, ມັນເປັນຄໍາສັ່ງ: "ພຣະ­ເຢຊູຈຶ່ງຊົງກ່າວກັບເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກທ່ານທັງ­ຫລາຍຕາມຄວາມຈິງວ່າ ຖ້າພວກທ່ານບໍ່ກິນເນື້ອຕົວ ແລະບໍ່ດື່ມເລືອດຂອງບຸດມະນຸດທ່ານກໍບໍ່ມີຊີວິດໃນຕົວທ່ານ. (...) ພຣະບິ­ດາຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່ໄດ້ໃຊ້ເຮົາມາ ແລະເຮົາມີຊີວິດຢູ່ເພາະພຣະບິດາສັນໃດຜູ້ທີ່ຈະກິນເຮົາກໍຈະມີຊີວິດເພາະເຮົາສັນນັ້ນ" (ໂຢຮັນ6:53,57) (The Memorial of the Death of Jesus Christ (Slideshow); Jesus Christ the Only Path).

ຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າແລະບໍ່ເຊື່ອໃນການເສຍສະລະຂອງພຣະຄຣິດບໍ່ໄດ້ຖືກເຊີນ: "ເພາະ­ວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຮັກໂລກຈົນໄດ້ ປະທານພຣະ­ບຸດອົງດຽວຂອງພຣະ­ອົງ ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ວາງໃຈເຊື່ອໃນພຣະບຸດນັ້ນຈະບໍ່ຈິບຫາຍ ແຕ່ມີຊີ­ວິດອັນຕະ­ຫລອດໄປເປັນ­ນິດ. (...) ຜູ້ທີ່ວາງໃຈໃນພຣະບຸດກໍມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ ຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະບຸດກໍຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນຊີວິດ ແຕ່ພຣະພິໂລດຂອງພຣະເຈົ້າປົກຄຸມຢູ່ເທິງຜູ້ນັ້ນ" (ໂຢຮັນ3:16,36).

ຄວາມຊົງຈໍາຂອງການເສຍຊີວິດຂອງພຣະຄຣິດຕ້ອງໄດ້ສະຫຼອງລະຫວ່າງຜູ້ຕິດຕາມທີ່ສັດຊື່ຂອງພຣະຄຣິດເທົ່ານັ້ນ: "ດັ່ງ­ນີ້ແຫລະ, ພີ່­ນ້ອງທັງ­ຫລາຍເອີຍ, ເມື່ອເຈົ້າທັງ­ຫລາຍມາຮ່ວມປະ­ຊຸມກັນຮັບປະ­ທານອາ­ຫານນັ້ນ ຈົ່ງຄອຍຖ້າເຊິ່ງກັນແລະກັນ" (1 ໂກຣິນໂທ11:33) (In Congregation).

ຖ້າທ່ານຕ້ອງການເຂົ້າຮ່ວມໃນ ຄວາມຊົງຈໍາຂອງການເສຍຊີວິດຂອງພຣະຄຣິດ ແລະ ທ່ານບໍ່ແມ່ນຄຣິສຕຽນ, ທ່ານຕ້ອງໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈທີ່ຈະເຊື່ອຟັງພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຄຣິດ: "ເຫດ​ສັນ­ນັ້ນ​ພວກ​ທ່ານ​ຈົ່ງ​ໄປ ຈົ່ງ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຄົນ​ທຸກ​ຊາດ​ເປັນ​ລູກ­ສິດ ໃຫ້​ເຂົາ​ຮັບ​ບັບ­ຕິ­ສະ­ມາ​ໃນ​ພຣະ­ນາມ​ແຫ່ງພຣະ­ບິ­ດາ, ພຣະ­ບຸດ, ແລະພຣະ­ວິນ­ຍານອັນ​ບໍ­ລິ­ສຸດ. ສັ່ງ­ສອນ​ເຂົາ​ໃຫ້​ຖືກ​ຮັກ­ສາ​ສາ­ລະ­ພັດ​ຊຶ່ງ​ເຮົາ​ໄດ້​ສັ່ງ​ພວກ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ແລ້ວ​ນັ້ນ ນີ້​ແຫລະ, ເຮົາ​ຢູ່​ກັບ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ທຸກໆ ວັນ​ຈົນ​ໝົດ​ກັບ" (ມັດທາຍ 28: 19,20).

ວິທີການສະຫລອງຄວາມຊົງຈໍາຂອງການເສຍຊີວິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ?

"ຈົ່ງເຮັດຢ່າງນີ້ໃຫ້ເປັນທີ່ລະ­ນຶກເຖິງເຮົາ"

(ລູກາ 22:19)

ຫລັງຈາກພິທີສະຫລອງ, ພະເຍຊູຄລິດໄດ້ກໍານົດຮູບແບບສໍາລັບການປະກາດໃນອະນາຄົດໃນການລະນຶກເຖິງຄວາມຕາຍຂອງລາວ (ລູກາ 22: 12-18). ພວກເຂົາຢູ່ໃນຂໍ້ພຣະຄໍາພີເຫຼົ່ານີ້, ພຣະກິດຕິຄຸນ:

ມັດທາຍ 26: 17-35.

ມາຣະໂກ 14: 12-31

ລູກາ 22: 7-38.

ໂຢຮັນບົດທີ 13 ເຖິງ 17.

ພຣະເຢຊູໄດ້ສອນບົດຮຽນໃນຄວາມຖ່ອມຕົວ, ລ້າງຕີນຂອງສາວົກ (ໂຢຮັນ 13: 4-20). ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເຫດການນີ້ບໍ່ຄວນພິຈາລະນາພິທີການທີ່ຈະປະຕິບັດກ່ອນ (ປຽບທຽບກັບໂຢຮັນ 13:10 ແລະມັດທາຍ 15: 1-11). ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ໃສ່ເຄື່ອງນຸ່ງທີ່ມີຄຸນນະພາບ, ສອດຄ່ອງກັບຄວາມສໍາຄັນຂອງພິທີ. ໂດຍບໍ່ມີການກໍານົດກົດລະບຽບທີ່ຂຽນໄວ້ໃນພະຄໍາພີ, ເຮົາຈະໃຊ້ຄໍາຕັດສິນທີ່ດີກ່ຽວກັບການແຕ່ງຕົວ (ເຮັບ 5:14).

Judas Iscariot ໄດ້ປະໄວ້ກ່ອນພິທີ. ນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພິທີນີ້ແມ່ນຈະໄດ້ຮັບການສະຫຼອງລະຫວ່າງຊາວຄຣິດສະຕຽນທີ່ຊື່ສັດ (ມັດທາຍ 26: 20-25, ເຄື່ອງຫມາຍ 14: 17-21, ໂຢຮັນ 13: 21-30, 1 ໂກລິນໂທ 11: 28,33).

ພິທີດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກອະທິບາຍຢ່າງງ່າຍດາຍ: "ລະ­ຫວ່າງອາ­ຫານມື້ນັ້ນ ພຣະ­ເຢຊູຊົງຈັບເຂົ້າ­ຈີ່ມາ ແລະເມື່ອຂໍພຣະ­ພອນແລ້ວ ຊົງຫັກເຂົ້າ­ຈີ່ນັ້ນໃຫ້ພວກສາ­ວົກ ໂດຍຊົງກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງຮັບກິນສາ ນີ້ແຫລະ, ຄືກາຍຂອງເຮົາ.” ແລ້ວພຣະ­ອົງຊົງຈັບເອົາຈອກມາໂມ­ທະ­ນາພຣະ­ຄຸນແລະຍື່ນໃຫ້ເຂົາ ໂດຍຊົງກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງດື່ມແຕ່ຈອກນີ້ທຸກຄົນ. ເພາະ­ວ່ານີ້ແຫລະຄືເລືອດຂອງເຮົາ ແມ່ນເລືອດອັນກ່ຽວກັບພຣະ­ສັນ­ຍາ ທີ່ຖອກອອກເພື່ອຍົກຜິດບາບຄົນຈຳ­ນວນຫລາຍ. ເຮົາບອກທ່ານທັງ­ຫລາຍວ່າ ເຮົາຈະບໍ່ດືມນ້ຳຜົນອະ­ງຸ່ນຕໍ່ໄປອີກຈົນກວ່າວັນນັ້ນມາເຖິງ ຄືວັນທີ່ຈະດື່ມອັນໃໝ່ກັບພວກທ່ານໃນລາ­ຊະແຜນດິນພຣະ­ບິ­ດາຂອງເຮົາ.”ເມື່ອຮ້ອງ­ເພງສັນ­ລະ­ເສີນແລ້ວ ເຂົາກໍພາ­ກັນອອກໄປຍັງພູໝາກ­ກອກ­ເທດ" (ມັດທິວະ 26: 26-30). ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ອະທິບາຍເຖິງເຫດຜົນສໍາລັບພິທີການນີ້, ຄວາມຫມາຍຂອງການເສຍສະຫຼະຂອງພຣະອົງ, ເຂົ້າຈີ່ໂດຍບໍ່ມີເຊື້ອລາ, ເປັນສັນຍາລັກຂອງຮ່າງກາຍທີ່ບໍ່ມີບາບແລະຈອກ, ສັນຍາລັກຂອງເລືອດລາວ. ພຣະອົງໄດ້ຖາມສາວົກຂອງພຣະອົງໃຫ້ລະນຶກເຖິງການເສຍຊີວິດຂອງພຣະອົງທຸກໆປີໃນວັນທີ 14 ຂອງເດືອນ "Nisan" (ເດືອນປະຕິທິນຢິວ) (ລູກາ 22:19).

ຂ່າວປະເສີດຂອງໂຢຮັນບອກເຮົາເຖິງການສິດສອນຂອງພຣະຄຣິດຫລັງຈາກພິທີນີ້, ອາດຈະມາຈາກໂຢຮັນ 13:31 ກັບໂຢຮັນ 16:30. ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະບິດາຂອງພຣະອົງ, ຕາມໂຢຮັນບົດທີ 17. ມັດທາຍ 26:30, ບອກພວກເຮົາວ່າ: "ເມື່ອຮ້ອງ­ເພງສັນ­ລະ­ເສີນແລ້ວ ເຂົາກໍພາ­ກັນອອກໄປຍັງພູໝາກ­ກອກ­ເທດ". ມັນເປັນໄປໄດ້ວ່າເພງສັນລະເສີນແມ່ນຫຼັງຈາກ ຄໍາອະທິຖານຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.

ພິທີການ

ພວກເຮົາຕ້ອງປະຕິບັດຕາມຮູບແບບຂອງພຣະຄຣິດ. ພິທີດັ່ງກ່າວຕ້ອງໄດ້ຮັບການຈັດຕັ້ງໂດຍຄົນຫນຶ່ງ, ແອວເດີ, ປະໂລຫິດ, ເປັນປະໂລຫິດຂອງປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນ. ຖ້າພິທີດັ່ງກ່າວແມ່ນຈັດຂຶ້ນຢູ່ໃນຄອບຄົວ, ມັນເປັນຫົວຫນ້າຄອບຄົວຄຣິສຕຽນທີ່ຕ້ອງໄດ້ສະຫລອງບຸນນີ້. ແມ່ຍິງ ຄົນຄຣິດສະຕຽນຜູ້ທີ່ຈະຈັດຕັ້ງພິທີຄວນຈະໄດ້ຮັບການຄັດເລືອກຈາກ "ແມ່ຍິງຜູ້ສູງອາຍຸ" ທີ່ຊື່ສັດ (ທິທີ 2: 3). ໃນກໍລະນີນີ້, ແມ່ຍິງຈະຕ້ອງປົກຄຸມຫົວຂອງນາງ (1 ໂກລິນໂທ 11: 2-6).

ຜູ້ໃດກໍ່ຕາມຜູ້ຈັດງານພິທີດັ່ງກ່າວຈະຕັດສິນໃຈກ່ຽວກັບການສິດສອນໃນສະພາບການນີ້ໂດຍອີງໃສ່ບົດບັນຍາຍຂອງພຣະກິດຕິຄຸນ, ໂດຍອາດຈະອ່ານໂດຍໃຫ້ຄໍາເຫັນກ່ຽວກັບພວກເຂົາ. ຄໍາອະທິດຖານອັນສຸດທ້າຍທີ່ສົ່ງຕໍ່ກັບພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຈະຖືກພິຈາລະນາ. ການສັນລະເສີນອາດຈະຖືກຂັບຮ້ອງໃນການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາແລະໃຫ້ກຽດສັກສີຂອງພະເຍຊູຄລິດ.

ກ່ຽວກັບເຂົ້າຈີ່ໄດ້, ປະເພດຂອງຫານປະເພດເມັດທີ່ບໍ່ໄດ້ກ່າວ, ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການໄດ້ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນເຊື້ອ (ວິທີການກະກຽມເຂົ້າຈີ່ ໂດຍບໍ່ມີເຊື້ອລາ (ວີດີໂອ)) (https://www.youtube.com/watch?v=nhRzoIcMo- o). ສໍາລັບເຫຼົ້າແວງ, ໃນບາງປະເທດມັນອາດຈະຍາກທີ່ຈະໄດ້ຮັບຫນຶ່ງ. ໃນກໍລະນີພິເສດນີ້, ມັນແມ່ນຜູ້ນໍາທີ່ຈະຕັດສິນໃຈປ່ຽນແທນມັນໃນທາງທີ່ເຫມາະສົມທີ່ສຸດຕາມຄໍາພີໄບເບິນ (ໂຢຮັນ 19:34). ພຣະເຢຊູຄຣິດສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າໃນສະຖານະການການຍົກເວັ້ນສະເພາະໃດຫນຶ່ງ, ການຕັດສິນໃຈຍົກເວັ້ນສາມາດເຮັດແລະວ່າຄວາມເມດຕາຂອງພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບການນໍາໃຊ້ໃນໂອກາດນີ້ (ມັດທາຍ 12: 1-8).

ພຽງແຕ່ຈຸດໃນພຣະຄໍາພີທີ່ສໍາຄັນກ່ຽວກັບການໄລຍະເວລາຂອງພິທີດັ່ງກ່າວແມ່ນດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: ຄວາມຊົງຈໍາຂອງການເສຍຊີວິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການສະຫຼອງ "ໃນຕອນແລງ": ຫຼັງຈາກ sunset ຂອງ 13/14 ຂອງເດືອນ "Nisan" (ເດືອນປະຕິທິນຢິວ), ແລະກ່ອນທີ່ຈະ ກ່ອນທີ່ຈະແດດ (sunrise). ໂຢຮັນ 13: 30 ບອກພວກເຮົາວ່າໃນເວລາທີ່ Judas Iscariot ໄດ້ອອກໄປກ່ອນພິທີການ, "ມັນເປັນບ່ອນມືດ" (Exodus 12: 6).

ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າໄດ້ຕັ້ງກົດຟີເລັມນີ້ວ່າ: "ຢ່າເກັບຊີ້ນສັດທີ່ຂ້າກິນລ້ຽງໃນງານສະ­ຫລອງປັດ­ສະ­ຄາໄວ້ຈົນເຖິງມື້ເຊົ້າ" (ອົບພະຍົບ 34:25). ເປັນຫຍັງ? ການເສຍຊີວິດຂອງລູກແກະປັດສະຄາແມ່ນຈ"ລະຫວ່າງສອງຕອນແລງ". ການເສຍຊີວິດຂອງພຣະຄຣິດ, ລູກແກະຂອງພຣະເຈົ້າ, ໄດ້ປະກາດວ່າ "ການພິພາກສາ" ຍັງ "ລະຫວ່າງສອງຕອນແລງ", ກ່ອນທີ່ຈະແດດ (sunrise): "ເມື່ອ­ນັ້ນມະ­ຫາປະ­ໂລ­ຫິດໄດ້ຈີກເສື້ອຜ້າຂອງຕົນແລ້ວກ່າວວ່າ, “ມັນໄດ້ເວົ້າໝິ່ນ­ປະ­ໝາດພຣະ­ເຈົ້າແລ້ວ ພວກເຮົາຍັງຈະຕ້ອງ­ການພະ­ຍານອັນໃດອີກ ນີ້ແຫລະ, ທ່ານໄດ້ຍິນຄຳປະ­ໝາດນັ້ນ­ແລ້ວ. ພວກທ່ານຄຶດເຫັນຢ່າງ­ໃດ” ເຂົາກໍຕອບວ່າ, “ຄວນຖືກໂທດປະ­ຫານຊີ­ວິດ,” (...) ແລະທັນທີ rooster ໄດ້ ແອອັດ, ແລະເປໂຕຈື່ຄໍາທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າ, ຄື: "ກ່ອນທີ່ຈະ crows rooster, ທ່ານຈະປະຕິເສດເຮົາເຖິງສາມເທື່ອ" (ມັດທາຍ 26: 65-75; ເພງສັນລະເສີນ 94:. 20 "ເຂົາຄົນອັບເດດ: ດໍາລັດວ່າດ້ວຍຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ", ໂຢຮັນ 1: 29-36, ໂກໂລຊາຍ 2:17, ເຮັບ 10:1). ພຣະເຈົ້າໃຫ້ພອນແກ່ຄລິດສະຕຽນທີ່ສັດຊື່ຂອງໂລກທັງຫມົດຜ່ານພຣະບຸດຂອງພຣະອົງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.

ຄໍາຫມັ້ນສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ

Français : http://www.yomelijah.com/433820451

Anglais : http://www.yomelyah.com/439659476

Espagnol : http://www.yomeliah.com/441564813

Portugais : http://www.yomelias.com/435612656

ຈຸດປະສົງຂອງເວັບໄຊທ໌

ຄໍາສອນປະຖົມຂອງພະຄໍາພີ

ສິ່ງທີ່ຄວນເຮັດ?

ເມນູຫລັກ:

Français: http://www.yomelijah.com/433820120

Anglais: http://www.yomelyah.com/435871998

Espagnol: http://www.yomeliah.com/435160491

Portugais : http://www.yomelias.com/435612345

TWITTER

FACEBOOK

FACEBOOK BLOG