Încîlê ye online (Kurmanji)

 Încîlê ye online (Sorani)

Jiyana herheyî
(Gotara "Hînkirina Mizgîniyê" piştî gotara "Jiyana herheyî" ye)

Jiyana herheyî li bihişta li ser rûyê erdê (vîdyo li ser Twitter)

English  Español  Português  Français  Català  Românesc  Italiano  Deutsch 

Polski  Magyar  Hrvatski  Slovenský  Slovenski  český  Shqiptar  Nederlands 

Svenska  Norsk  Suomalainen  Dansk  Icelandic  Lietuvos  Latvijas  Eesti 

ქართული  ελληνικά  հայերեն  Kurd  Azərbaycan  اردو  Türk  العربية  فارسی  עברי  ייִדיש

Pусский  Yкраїнський  Македонски  Български  Монгол  беларускі  Қазақ  Cрпски 

Swahili Hausa Afrikaans Igbo Xhosa Yoruba Zulu Malagasy አማርኛ Somali

हिन्दी  नेपाली  বাঙালি  ਪੰਜਾਬੀ  தமிழ்  中国  ไทย  ខ្មែរ  ລາວ  Tiếng việt  日本の  한국의 

Tagalog  Indonesia  Jawa  Myanmar

Hêviya di şahiyê de hêza berxwedana me ye

"Çaxê ev tiştên ha dest pê bikin û çêbin, li jor binêrin û serê xwe hildin, çimkî xilasiya we nêzîk dibe"

(Lûqa 21:28)

Piştî şirovekirina bûyerên dramatîk berî dawiya vê pergala tiştan, di dema herî teng a ku em tê de dijîn de, Jesussa Mesîh ji şagirtên xwe re got ku "serê xwe bilind bikin" ji ber ku pêkanîna hêviya me dê pir nêzîk be.

Tevî pirsgirêkên kesane meriv çawa şahiyê digire? Pawlosê şandî nivîsî ku gerek em modela Jesussa Mesîh bişopînin: "Îcar li gor ku ewrekî evqas mezin ê şahidan hawirdora me girtiye, em jî her giraniyê û gunehê ku bi hêsanî xwe li me dipêçe ji ser xwe bavêjin, bi bîhna fireh wê hevbezîna ku li ber me ye, bibezin. Em çavên xwe bidin ser pêşeng û temamkarê baweriya xwe Îsa. Wî ji bo şahiya ku li ber wî bû, xaç ragirt ser xwe û şermî bi tiştekî hesab nekir û li milê Xwedê yê rastê rûnişt. Îcar li ser wî bifikirin ê ku dijraberiya mezin a gunehkaran ragirtiye, da ku hûn newestin û di dilê xwe de sist nebin" (Îbranî  12:1-3).

Jesussa Mesîh bi şahiya hêviya ku li pêşiya wî bû, enerjiya berxwedana xwe ya li hember pirsgirêkan kişand. Girîng e ku meriv enerjiyê bikişîne da ku berxwedana me geş bike, bi navgîniya "şahiya" hêviya meya jiyana bêdawî ya ku li pêşiya me ye. Gava ku dor tê ser pirsgirêkên me, Jesussa Mesîh got ku divê em wan roj bi roj çareser bikin: "Ji ber vê yekê ez ji we re dibêjim, ji bo jiyana xwe xeman nexwin, ka hûnê çi bixwin, an çi vexwin û ne jî ji bo bedena xwe, ka hûnê çi li xwe bikin. Ma jiyan ne di ser xwarinê re û beden jî ne di ser lixwekirinê re ye? Li teyrên ezmanan binêrin! Ew ne diçînin, ne didirûn û ne jî di embaran de dicivînin. Dîsa jî Bavê we yê li ezmanan wan têr dike. Ma hûn ne di ser wan re ne? Îcar kî ji we bi xemxwarinê dikare kêlîkekê bi ser jiyana xwe ve dirêjtir bike? «Û hûn çima ji bo cilan xeman dixwin? Li sosinên çolê binêrin ku çawa mezin dibin, ew ne dixebitin û ne jî rîs dirêsin. Lê ez ji we re dibêjim ku Silêman jî di hemû rûmeta xwe de wek yeke ji wan cil li xwe nekirin. Îcar, eger Xwedê giyayê çolê yê ku îro heye û sibê di tendûrê de tê şewitandin, bi vî awayî bi cil dike, ma ew we hê bêtir bi cil nake, hey kêmîmanno? Loma xeman nexwin û nebêjin: ‹Emê çi bixwin?› an ‹Emê çi vexwin?› an jî ‹Emê çi li xwe bikin?› Pûtperest li van hemû tiştan digerin. Lê Bavê we yê li ezmanan dizane ku hûn hewcedarê van hemû tiştan in" (Metta 6:25-32). Prensîp hêsan e, divê em dema nuha bikar bînin da ku pirsgirêkên meyên ku derdikevin çareser bikin, baweriya xwe bi Xwedê bînin, ji me re bibin alîkar ku em çareyekê bibînin: "Lê hûn berî her tiştî li Padîşahiya Xwedê û li rastdariya wî bigerin û ev hemû tişt jî wê ji we re bên dayîn. Loma ji bo sibê xeman nexwin, çimkî sibe wê ji bo xwe xeman bixwe. Derdê rojê têra rojê dike" (Metta 6: 33,34). Bikaranîna vê prensîbê dê ji me re bibe alîkar ku em enerjiya giyanî an hestyarî baştir birêve bibin da ku bi pirsgirêkên xweyên rojane re mijûl bibin. Jesussa Mesîh şîret dike ku hûn ji zû de li ser pirsgirêkan nefikirin ku dikare hişê me tevlihev bike û hemî enerjiya giyanî jê bistîne (Marqos 4:18,19).

Di derbarê Îbranî 12:1-3 de, em neçar in ku kapasîteya xwe ya giyanî bikar bînin da ku em xwe bi pêşeroja xwe bi şahiya hêviyê ve bidin pêş, ku beşek ji fêkiya ruhê pîroz e: "Lê berê Ruh, hezkirin, şahî, aştî, bîhnfirehî, dilovanî, qencî, dilsozî, nermî û xwegirtin e. Li hember tiştên weha Şerîet tune" (Galatî 5:22,23). Di Kitêba Pîrozda nivîsar e ku Yahowa Xwedêyê bextewar e û Mesîhî “mizgîniya Xwedêyê bextewar” dide (1 Tîmotêyo 1:11). Dema ku ev pergala tiştan di tariya giyanî de ye, divê em ji hêla mizgîniya ku em parve dikin ve bibin navendên ronahiyê, lê di heman demê de bi şahiya hêviya xwe ya ku em dixwazin li yên din jî belav bikin: "Hûn ronahiya dinyayê ne. Bajarê ku li ser çiyê ye nikare bê veşartin. Ne jî kes qendîlê pêdixe û dike bin melkebê, lê belê datîne ser şamdankê ku ronahiyê bide her kesên hundir. Bi vî awayî bila ronahiya we jî li ber mirovan wisa şewq bide, da ku kirinên we yên qenc bibînin û pesnê Bavê we yê li ezmanan bidin" (Metta 5:14-16). Vîdyoya jêrîn û her weha gotar, li ser bingeha hêviya jiyana herheyî, bi vê mebesta şahiya hêviyê hatine pêşve xistin: "Şa bibin û dilgeş bin! Çimkî xelata we li ezmanan mezin e. Ji ber ku wan bi vî awayî tengahî da wan pêxemberên beriya we jî" (Metta 5:12). Bila şabûna Yehowa keleha me (Nehemiya 8:10).

Jiyana herheyî li bihişta erdê

"Hûn ê kêfxweş bibin" (Qanûna Kahîntiyê 16:15)

Jiyana bêdawî bi azadkirina mirovahiyê ji girêdana guneh re

"Çimkî Xwedê wusa ji dinyayê hez kir ku Kurê xwe yê yekta da, da her kesê ku baweriyê bi wî bîne helak nebe, lê jiyana wî ya herheyî hebe. (…) Yê ku baweriyê bi Kur tîne, jiyana wî ya herheyî heye. Yê ku bi ya Kur nake, jiyanê nabîne, lê xezeba Xwedê li ser wî dimîne"

(Yûhenna 3:16,36)

Gotinên bi şîn (di navbera du paragrafan) de ravekirinên bibelî yên zêde û berbiçav didin we. Tenê li ser hyperlînga şîn bikirtînin. Gotarên Mizgîn bi piranî bi çar zimanan têne nivîsîn: Englishngilîzî, Spanî, Portekîz û Frensî

Jesussa Mesîh, dema ku li ser rûyê erdê ye, gelek caran hêviya jiyana herheyî hîn dikir. Lêbelê, wî hîn kir ku jiyana herheyî dê bi tenê bi baweriyê bi qurbana Mesîh were bidestxistin (Yûhenna 3:16,36). Qurbana Mesîh wê bihêle saxbûnê û nûvekirin û hem jî vejîn.

Rizgariyê bi berekarên goriya Mesîh

"Çawa ku Kurê Mirov jî nehatiye ku jê re xizmet bê kirin, lê hatiye ku xizmetê bike û di ber gelekan de canê xwe berdêl bide" (Metta 20:28)

(Qurbana Mesîh destûr dide baxşandin, û nirxek ransaziyê ya ku destûr dide guheztina laşan bi vejînê, nûvekirin bi başkirin)

(Elaletek mezin a hemî gelan wê ji bobelata mezin xelas bibe (Peyxam 7:9-17))

Qurbaniya Mesîh dê nexweşiyê ji holê rake

"Elaleteke mezin hat ba wî. Bi xwe re şil û şeht, kor, seqet, kerr û lal û gelek nexweşên din anîn û ew li ber lingên wî dirêj kirin û wî ew qenc kirin" (Metta 15:30).

Qurbana Mesîh wê destûrê bide nûvekirinê

"Bila goştê wî ji ciwanan de nû bibe, bila ew vegerin li rojên ciwantiya xortaniya xwe" (Eyûb 33:25).

Qurbana Mesîh wê destûr bide vejîna miriyan

"And gelek kesên ku di jûreya axê de di xew de dimînin, wê şiyar bibin, ev ji bo jiyanê bênavber" (Daniel 12:2).

"Wek ku ew bi xwe jî qebûl dikin ku vejîna yên rast û nerast wê çêbe, ev hêviya min jî ji Xwedê heye" (Karên Şandiyan 24:15).

"Li vê yekê şaş nemînin, çimkî ew wext tê ku hemû kesên di goran de wê dengê wî bibihîzin û derkevin. Yên ku qencî kirine, wê ji bo jiyanê, yên ku xerabî kirine, wê ji bo dîwanbûnê rabin" (Yûhenna 5:28,29).

"Hingê min textekî mezin ê spî û yê li ser wî rûniştibû dît. Erd û ezmên ji ber wî bazdan û cihek ji bo wan peyda nebû. Û min yên mirî, yên biçûk û mezin, li ber text sekinî dîtin. Kitêb vebûn û kitêbeke din a ku Kitêba Jiyanê ye vebû. Mirî, li gor kirinên xwe yên ku di kitêban de nivîsî bûn, hatin dîwankirin. Û deryayê ew miriyên ku di wê de bûn dan; mirinê û diyarê miriyan jî ew miriyên ku di wan de bûn, dan. Û her yek li gor kirinên xwe hat dîwankirin" (Peyxam 20:11-13).

Mirovên vejîn neheq, dê li ser bingeha kirinên xwe yên qenc an xerab, di bihişta erdê ya pêşerojê de werin.

(Rêveberiya vejînê ; Vejîna bihuştî ; Vejîna erdî).

Qurbana Mesîh dê dihêle ku elaletek mezin ji tengahiya mezin xelas bibe û jiyanek herheyî hebe bêyî ku bimire

"Piştî vê yekê min dît ku va ye, elaleteke mezin ya ku ji her miletî, ji her bavikî, ji her gelî û ji her zimanî ku tu kesî nedikarî bihejmarta; xiftanên spî li xwe kiribûn û guliyên xurmeyan di destên wan de bûn û li ber text û li ber Berx radiwestan. Wan bi dengekî bilind gazî dikir û digotin: "Xilasî babetê Xwedayê me ye yê ku Li ser text rûniştiye û babetê Berx e". Hemû milyaket li hawirdora text û rihspiyan û afirîdên jîndar disekinîn. Û li ber text xwe deverû davêtin erdê, diperizîn Xwedê û digotin: "Amîn. Pesin, rûmet, şehrezayî, Şikir, hurmet, hêz û karîn Bila her û her ji Xwedayê me re be. Amîn". Yek ji rihspiyan peyivî û ji min re got: "Evên ku bi xiftanên spî hatine wergirtin kî ne û ji ku derê hatine?" Min ji wî re got: "Ezbenî, tu dizanî". Hingê wî ji min re got: "Evên ha ew in ku ji wê tengahiya mezin hatine, xiftanên xwe şuştine û bi xwîna Berx spî kirine. Ji bo vê yekê li ber textê Xwedê ne Û di Perestgeha wî de şev û roj diperizin wî. Yê ku li ser text rûniştiye, wê konê* xwe li ser wan vegire. Êdî ew birçî nabin û êdî tî nabin Û ne tav û ne jî germî li wan dixe. Çimkî ew Berxê ku di navenda text de ye Wê şivantiyê li wan bike Û wê wan bibe ser kaniyên ava jiyanê. Xwedê wê hemû hêstiran ji çavên wan paqij bike"" (Peyxam 7:9-17).

(A girseyek mezin a hemû gelan, eşîr û zimanan dê ji bobelata mezin xelas bibe).

Padîşahiya Xwedê wê erdê hukum bike

"Hingê min erdekî nû û ezmanekî nû dîtin; çimkî ezmanê pêşî û erdê pêşî bihûrîn û êdî derya tunebû. Min dît ku Bajarê Pîroz, Orşelîma nû wek bûka ku ji bo mêrê xwe hatiye xemilandin, ji nav ezmên ji Xwedê dihat xwarê. Û min ji text dengekî bilind bihîst ku digot: "Va ye, konê Xwedê di nav mirovan de ye û ew bi xwe wê bi wan re bijî. Ewê gelên wî bin û Xwedê bi xwe wê bi wan re be û Xwedayê wan be. Ewê ji çavên wan hemû hêstirên wan paqij bike û êdî mirin wê nebe. Êdî şîn û girîn, êş û elem jî wê nebin; çimkî tiştên berê bihûrîn"" (Peyxama 21:1-4)

(Rêvebiriya erdî ya Padîşahiya Xwedê ; Mîrê ; kahînan ; Levite).

"Ey rastno, bi Yehowa şa bin, dilşa bin; Ey dilpakno, Hemû bi şahî biqîrîn!" (Zebûr 32:11)

Yên rast wê her û her bijîn û yên xerab jî wê helak bibin

"Xwezî bi wan ên ku nefsbiçûk in, Çimkî ewê erdê par bistînin" (Metta 5:5).

"Di nêz de wê dawiya yê xerab bê, Tu bigerî jî, wê neyê dîtin ciyê wî. Wê nefsbiçûk mîras bistînin welat, Ji zêdehiya aştiyê bibînin lezet. Yê xerab li ber yê rast kozikan datîne, Diranê xwe jê re diqirçîne. Belê Reb bi yê xerab dikene, Çimkî dibîne ku roja wî tê. Şûrên xwe kişandin, tîrên xwe tikandin xeraban, Da ku li erdê xin bindest û hejaran, Bikujin yên ku li ser riya rast in. Wê şûrê wan têkeve dilê wan,"Bê şikandin kevanê wan. (...) Çimkî wê bê şikandin zendên xeraban, Wê Yahowa bilind bike rastan. (...) Belê wê xerab tune bibin; Dijminên Yahowa, wê biçilmisin wek kulîlkên çolan, Wê telef bibin wek mijan. (...) Yên rast welat mîras distînin, Her û her li wê derê rûdinin. (...) Li hêviya Yahowa be, riya wî bipê. Wê te bilind bike, da ku tu mîras bistînî welat, Tê bibînî, ka çawa koka xeraban hat. (...) Çavê xwe bide zilamê gihîştî, li wî binêre, Çimkî pêşeroj ya aştîhezan e. Wê bi hev re tune bibin serhildêr, Û pêşeroja xeraban bê birrîn. Xelasiya rastan tê ji Yahowa, Ew birca wan e dema tengahiyan. Yahowa ji wan re dibe alîkar, rizgariya wan tîne, Ji destê xeraban xelas dike, azadiya wan tîne, Çimkî wan xwe li wî spartine" (Zebûr 37:10-15, 17, 20, 29, 34, 37-40).

"Wusa ku hûn di riya qenciyê de dimeşin û hûn rêyên dadmendan diparêzin. Çimkî yên rast wê li ser rûyê erdê bijîn û yên rast wê li wir bimînin.  Yên xerab wê ji erdê bên birîn; û xayîn wê jê bibin. (...) Xwezî ji bo serê kesên rast, lê devê xeraban şîdetê vedihewîne. Bîranîna rastdaran bereket e, lê navê xeraban xera dibe" (Gotinên Silêman 2:20-22; 10:6,7).

Warser dê rawestin dê aşitî di dil û hemû erdê de hebe

"We bihîstiye ku hatiye gotin: ‹Ji cîranê xwe hez bike, ji dijminê xwe nefret bike!› Lê ez ji we re dibêjim, ji dijminên xwe hez bikin û ji bo yên ku tengahiyê didin we dua bikin, da ku hûn bibin zarokên Bavê xwe yê li ezmanan. Çimkî ew tava xwe hem li ser xeraban û hem jî li ser qencan dertîne û barana xwe bi ser rast û nerastan de dibarîne. Eger hûn ji wan hez bikin, yên ku ji we hez dikin, ma wê xelata we çi be? Ma bacgir jî weha nakin? Û eger hûn bi tenê silavê bidin birayên xwe, ma hûn ji yên din zêdetir çi dikin? Ma pûtperest jî weha nakin? Loma bêkêmahî bin, çawa ku Bavê we yê li ezmanan bêkêmahî ye" (Metta 5:43-48).

"Eger hûn li sûcên mirovan bibihûrin, Bavê we yê li ezmanan jî wê li sûcên we bibihûre. Lê eger hûn li sûcên mirovan nebihûrin, Bavê we jî li sûcên we nabihûre" (Metta 6:14,15).

"Hingê Îsa ji wî re got: "Şûrê xwe bixe kalanê wî. Çimkî her kesê ku şûr bikişîne, ewê bi şûr bê kuştin"" (Metta 26:52).

"Werin û bibînin karên Yehowa, Xerakirina ku wî anî ser erdan. Şeran dide rawestin li çar aliyên dinê, Kevan dişikêne, perçe dike riman. Dişewitîne erebên cengê, bi agiran" (Zebûr 46:8,9).

"Di rojên dawî de, Çiyayê Mala Yehowa wê bê danîn ku Bibe çiyayê herî bilind. Wê li ser hemû giran bikeve. Wê hemû milet biherikê. Wê pir gel herinê û bêjin: "Werin Çiyayê Yehowa, Werin, em herin Mala Xwedayê Aqûb. Wê riyên xwe hînî me bike Û emê di rêçikên wî de bimeşin." Çimkî wê Şerîet ji Siyonê, Peyva Xudan ji Orşelîmê derkeve. Wê Yehowa dadbariyê bike di nav miletan de, Wê meseleyên pir gelan çareser bike. Wê şûrên xwe bikin gîsin Û rimên xwe bikin kêra rezvaniyê. Wê milet li dijî hev şûr ranekin, Êdî hînî şer nebin" (Îşaya 2:2-4).

Dê li seranserê erdê gelek xwarin hebe

"Bila, li erdê, li serê çiyan, Bi zêdebarî genîm hebe! Bila simbil wek Lubnanê berdar bin, Gelê bajêr wek giya kulîlk bidin!" (Zebûr 72:16).

"Ji bo tovê ku tu diçînî axê Wê baran bide te. Nanê ku ji axê derkeve, Wê baş û zêde be. Wê rojê wê dewarên we Li mêrga fireh biçêrin" (Îşaya 30:23).

Erametên îsa Mesîh ji bo hêviya jiyana herheyî baweriyê xurt bikin

"Hê gelek tiştên din ên ku Îsa kirine hene. Eger ew yek bi yek bihatana nivîsîn, ez dibêjim qey kitêbên ku bihatana nivîsîn wê di dinyayê de bi cih nebûna" (Yûhenna 21:25)

Jesussa Mesîh û yekem kerameta ku di Mizgîniya Yûhenna de hatî nivîsandin, Ew di şerabê de av diguheze: "Piştî du rojan li bajarê Qenaya Celîlê dîlanek hebû û diya Îsa jî li wê derê bû. Îsa û şagirtên xwe jî ji bo dîlanê hatibûn vexwendin. Dema ku şerab ber xilasbûnê bû, diya Îsa jê re got: «Şeraba wan nema.» Îsa lê vegerand û got: «Sitiyê, te çi ji min e? Hê saeta min nehatiye.» Diya wî ji xizmetkaran re got: «Her çi ji we re bêje, bikin.» Îcar li wê derê şeş kûpên kevirîn hebûn ku Cihûyan ji bo adetên xwe yên paqijkirinê bi kar dianîn. Her yekî ji wan di navbera du-sê denan de av hildida. Îsa ji wan re got: «Van kûpan bi avê tije bikin.» Û wan jî ew heta ber dev tije kirin. Hingê wî ji wan re got: «Niha hinekê derxin û ji serekê ziyafetê re bibin.» Wan jî ew bir. Gava ku serekê ziyafetê ji ava ku bûbû şerab vexwar, wî tê dernexist ku ew ji ku derê hatiye. Lê xizmetkarên ku av anîbûn, dizanibûn. Serekê ziyafetê gazî zavê kir û jê re got: «Her kes pêşî şeraba qenc pêşkêş dike. Û çaxê ku yên vexwendî zêde vexwarin, ew a neqenc derdixe. Lê te şeraba qenc heta niha hilanî.» Ev nîşana ku Îsa li Qenaya Celîlê çêkir a pêşî bû. Bi vî awayî wî rûmeta xwe da xuyakirin û şagirtên wî bawerî pê anîn" (Yûhenna 2:1-11).

Jesussa Mesîh kurê xulamê padîşah qenc dike: "Ew dîsa hat Qenaya Celîlê ku wî lê av kiribû şerab. Li wir karmendekî padîşah hebû ku kurê wî li Kefernahûmê nexweş bû. Dema wî bihîst ku Îsa ji Cihûstanê hatiye Celîlê, ew hat ba Îsa û jê lava kir ku kurê wî qenc bike; çimkî ew li ber mirinê bû. Îsa ji wî re got: «Heta ku hûn nîşan û karên mezin nebînin, hûn qet bawer nakin.» Karmendê padîşah jê re got: «Ezbenî, beriya ku kurikê min bimire, xwe bigihîne ser.» Îsa lê vegerand û got: «Here, kurê te dijî.» Mirov bi peyva ku Îsa jê re gotibû bawer kir û çû. Hê ew negihîştibû jêr, xulamên wî hatin pêşiya wî û jê re gotin: «Kurê te dijî.» Îcar wî ji xulamên xwe pirsî, ka kurê wî di kîjan saetê de ber bi qencbûnê ve çûye. Wan jê re got: «Duh piştî nîvro saet di yekê de, tayê ew berda.» Hingê bavê kurik fêm kir ku tam di wê saetê de Îsa jê re gotibû: «Kurê te dijî.» Îcar wî û tevahiya maliyên wî bawerî anîn. Ev nîşana diduyan bû ku çaxê Îsa ji Cihûstanê hatibû Celîlê çêkir" (Yûhenna 4:46-54).

Jesussa Mesîh li Kefernahûmê mirovekî cinan qenc dike: "Îsa bi xwar ve dageriya Kefernahûmê, bajarekî Celîlê û wî di roja Şemiyê de hîn kir. Ew li hînkirina wî gelek şaş diman, çimkî ew bi desthilatî peyivî. Di kinîştê de mirovek hebû ku ruhê cinekî nepak pê re hebû. Wî bi dengekî bilind kir qîrîn û got: «Ax, Îsayê Nisretî, ma te çi ji me ye? Ma tu hatiyî, da ku tu me helak bikî? Ez dizanim tu kî yî, tu Pîrozê Xwedê yî.» Îsa lê hilat û got: «Devê xwe bigire û ji wî derkeve!» Cin ew mirov di navendê de avêt erdê, ji wî derket û ziyanek nedayê. Û hemû heyirî man û tirsiyan, ew di nav hev de peyivîn û gotin: «Gelo ev çi gotin e, çimkî ew bi hêz û desthilatî emir li ruhên nepak dike û ew derdikevin?» Êdî nav û dengê wî li her cihê wê herêmê belav bû" (Lûqa 4:31-37).

Jesussa Mesîh cinan derdixe li welatê Gadarene (niha Urdun, rojhilatê çemê Urdunê, nêzî gola Teberiyayê): "Gava ku Îsa derbasî aliyê din bû û gihîşt herêma Gedarîniyan, du mirovên cinoyî ji nav goristanê derketin û hatin pêşiya wî. Ew ewqas har bûn ku kes nikaribû di wê riyê re derbas bibûya. Îcar wan bi qîrîn gotin: «Ya Kurê Xwedê, ma te çi ji me ye? Ma ji berî ku wext bê, tu hatî vir ku me bidî ezabê?» Ji wan wêvetir garaneke mezin a berazan diçêriya. Cinan ji wî lava kirin û gotin: «Eger tu me derxî, me bişîne nav garana berazan.» Wî ji wan re got: «Herin!» Hingê ew derketin û çûn nav berazan. Hemû garanê xwe di kaşê re avêt golê û di avê de xeniqî. Gavanên berazan reviyan, çûn bajêr, her tişt û çi ji bo yên cinoyî çêbû, gotin. Hingê hemû xelkê bajêr hat pêşiya Îsa û gava ku ew dîtin, jê lava kirin ku ji herêma wan here" (Metta 8:28-34).

Mesîh wî qenc kir diya law ji Petrûs: "Gava ku Îsa ket mala Petrûs, wî xesûya wî bi tayêketî razayî dît. Îsa destê xwe danî ser destê wê, tayê ew berda, jinik rabû û ji wî re xizmet kir" (Metta 8:14,15).

Jesussa Mesîh mirovekî ku destê wî felçbûyî qenc dike: "Rojeke din a Şemiyê ew çû kinîştê û hîn kir. Li wê derê mirovek hebû ku destê wî yê rastê hişkbûyî bû. Îcar çavên Şerîetzan û Fêrisiyan li Îsa bûn, ka ewê roja Şemiyê nexweşiyan qenc bike. Çimkî ew li tiştekî digeriyan, da ku wî sûcdar bikin. Lê wî dizanibû ku ew çi difikirin û ji wî zilamê ku destê wî hişkbûyî bû re got: «Rabe ser xwe û li navendê raweste.» Ew jî rabû ser xwe û rawesta. Hingê Îsa ji wan re got: «Ez ji we dipirsim: Ma di roja Şemiyê de qencîkirin an xerabîkirin, xilaskirina jiyana mirovekî an helakkirin cayîz e?» Û wî li hemûyên hawirdora xwe nêrî û ji wî mirovî re got: «Destê xwe dirêj bike!» Wî jî wisa kir û destê wî qenc bû. Lê ew bi carekê har bûn û bi hevdû şêwirîn, ka ew çi li Îsa bikin" (Lûqa 6:6-11).

Jesussa Mesîh mirovekî ku bi dilop (edema, kombûna zêde ya şile di laş de) êş dikişîne: "Rojeke Şemiyê gava Îsa çû mala serekekî Fêrisiyan, ku xwarinê bixwe, wan çavnêriya wî dikir. Û mirovekî nexweş, ku ava zer ji bedena wî dihat, li ber wî bû. Û Îsa dest pê kir û ji Şerîetzan û Fêrisiyan re got: «Ma di roja Şemiyê de dibe ku nexweş bên qenckirin an na?» Lê deng ji wan nehat. Û wî rahişt yê nexweş, ew qenc kir û berda. Piştre Îsa ji wan re got: «Kî ji nav we ku kurê wî an gayê wî bikeve bîrekê, roja Şemiyê be jî, wî di cih de jê dernaxe?» Û wan nikaribû bersîva vê yekê bidin" (Lûqa 14:1-6).

Mesîh qenc kir zilamek kor: "Çaxê Îsa nêzîkî Erîhayê dibû, yekî kor li tenişta rê rûniştibû û pars dikir. Gava wî bihîst ku elaletek dibihûre, pirsî û got: «Ev çi ye?» Lê vegerandin û gotin: «Îsayê Nisretî dibihûre.» Yê kor kir qîrîn û got: «Ya Îsa, Kurê* Dawid, li min were rehmê!» Û yên ku di pêşiyê de diçûn, lê hilatin, da ku ew dengê xwe bibire; lê wî hê bêtir kir qîrîn û got: «Ya Kurê Dawid, li min were rehmê!» Îsa rawesta, emir kir, ku yê kor bînin ba wî. Û gava yê kor nêzîk bû, Îsa ji wî pirsî: «Tu çi dixwazî ku ez ji te re bikim?» Wî got: «Ya Xudan, bila çavên min bibînin.» Îsa jî ji wî re got: «Bila çavên te bibînin, baweriya* te tu xilas kirî.» Û wî di cih de dît, li pey Îsa çû û pesnê Xwedê da û hemûyên ku ev yek dîtin, rûmet dan Xwedê” (Lûqa 18:35-43).

Jesussa Mesîh du mirovên kor qenc dike: "Gava Îsa ji wir derbas dibû, du mirovên kor li pey wî hatin û bi qîrîn gotin: «Li me were rehmê, ey Kurê Dawid!» Çaxê Îsa gihîşt malê, mirovên kor hatin ba wî. Hingê Îsa ji wan pirsî: «Hûn bawer dikin ku ez dikarim vê bikim?» Koran lê vegerand û gotin: «Erê, ya Xudan.» Hingê Îsa destê xwe danî ser çavên wan û got: «Bila li gor baweriya we ji we re bibe.» Û çavên wan vebûn. Wî bi hişkî tembîh li wan kir û got: «Hay jê hebin, bila tu kes bi vê nizanibe.» Lê ew derketin, wan navê wî li seranserê wê herêmê belav kir" (Metta 9:27-31).

Jesussa Mesîh lalekî kerr qenc dike: “Hingê ji Herêma Sûrê veqetiya, di nav Saydayê re derbas bû, di herêma Dêkapolîsê re hat Gola Celîlê. Mirovekî kerr û lal anîn û jê lava kirin ku destê xwe deyne ser wî. Îsa ew ji elaletê veqetand, tiliyên xwe xistin guhên wî, destê xwe tif da û li zimanê wî da. Çavên xwe ber bi ezmên ve hildan, axîn kişand û got: «Effata!» ku tê mana «Vebe!» Di cih de guhên wî bihîstin, zimanê wî vebû û bi awayekî zelal dest bi peyivînê kir. Îsa tembîh li wan kir ku ji kesî re nebêjin. Lê wî çiqas zêde tembîh li wan dikir, wan ewqas zêdetir bûyer belav dikir. Xelk gelek şaş ma û digotin: «Wî hemû tişt qenc kir: Hem guhên kerran vedike, hem jî lalan dipeyivîne.»” (Marqos 7:31-37).

Mesîh qenc kir lepikek: "Û kotiyek hat, li ber Îsa çû ser çokan, lava kir û got: «Eger tu bixwazî, tu dikarî min paqij bikî.» Dilê Îsa pê şewitî, destê xwe dirêj kir, li wî da û got: «Ez dixwazim, paqij bibe!» Û di cih de kotîbûn jê çû û ew paqij bû" (Marqos 1:40-42).

Qencbûna deh kotî: "Gava Îsa diçû Orşelîmê, ew di navbera Samerya û Celîlê re dibihûrî. Û gava ew ket gundekî, deh zilamên kotî, ku ji dûr ve sekinî bûn, rastî wî hatin. Û wan bi dengekî bilind got: «Ya Îsa, ya Hosta, rehmê li me bike!» Gava wî ew dîtin, wî ji wan re got: «Herin û xwe nîşanî kahînan bidin!» Û çaxê hê ew diçûn, ew ji kotîbûna xwe paqij bûn. Îcar gava yekî ji wan dît ku ew sax bûye, vegeriya û bi dengekî bilind pesnê Xwedê da. Wî li ber lingên Îsa xwe deverû avêt erdê û spasiya wî kir. Ew yekî Samerî bû. Îsa lê vegerand û got: «Ma ne her deh hatine paqijkirin? Ka her nehên din li ku derê ne? Ma ji viyê xerîb pê ve kesek venegeriya, ku navê Xwedê bilind bike?» Hingê Îsa jê re got: «Rabe ser xwe û here! Baweriya te tu xilas kirî.»" (Lûqa 17:11-19).

Mesîh qenc kir mirovekî paraliz: "Piştî vê yekê cejneke Cihûyan hat û Îsa hilkişiya Orşelîmê. Li Orşelîmê, li ber Dergehê Miyê hewzeke bi pênc eywanan hebû. Bi Îbranî* jê re ‹Beythasta› dibêjin. Di wan eywanan de komeke mezin a nexweşan: Kor, şil û şeht* û felcî vedizeliyan. Ew li benda çeliqandina avê diman. Mirovek li wê derê hebû ku ji sî û heşt salan ve nexweş bû. Îsa ew vezelandî dît û dizanibû ku ji demeke dirêj ve ye ku ew nexweş e. Wî jê re got: «Ma tu dixwazî sax bibî?» Mirovê nexweş lê vegerand û got: «Ezbenî, kesekî min ê ku gava av diçeliqe min bixe hewzê tune. Dema ku ez dikim xwe bavêjimê, yekî din beriya min xwe davêjê.» Îsa jê re got: «Rabe, doşeka xwe rake û rêve here.» Di cih de mirov sax bû, doşeka xwe rakir û rêve çû. Îcar ew roj Şemî bû" (Yûhenna 5:1-9).

Jesussa Mesîh zarokek epîleptîk qenc dike: "Çaxê hatin ba elaletê, mirovek nêzîkî Îsa bû, li ber wî çû ser çokan û got: «Ya Xudan, li kurê min were rehmê! Bi atiyê dikeve û êşeke mezin dikişîne. Ew gelek caran dikeve nav êgir û nav avê. Min ew anî ba şagirtên te, lê wan nikaribû wî qenc bikin.» Îsa bersîv da û got: «Hey nifşê bêbawer û jirêderketî! Ezê heta kengê bi we re bim, heta kengê ezê li we sebir bikim? Wî bînin vir ba min.» Îsa li cin hilat û ew jê derket. Ji wê gavê ve kurik qenc bû. Hingê şagirt bi serê xwe hatin ba Îsa û jê pirsîn: «Çima me nikaribû em cin derxin?» Wî li wan vegerand: «Ji ber ku baweriya we kêm e. Bi rastî ez ji we re dibêjim, eger wek liba xerdelê baweriya we hebe, hûn ji vî çiyayî re bêjin: ‹Ji vir here wir›, ewê here. Tu tişt tune ku ji bo we çênebe.»" (Metta 17:14-20).

Jesussa Mesîh bêyî ku bizane mucîzeyek dike: "Gava Îsa diçû, elalet bi ser wî de dizêriya. Û jineke ku ji diwanzdeh salan ve xwîn jê diçû û her tiştên ku wê abora xwe pê dikir jî, dabû hekîman û kesekî nikaribû wê qenc bike, ji pişt ve hat û destê xwe li rêşiyên kirasê Îsa da. Û di cih de xwîna ku jê diçû çikiya. Îsa pirsî: «Ew kî bû ku destê xwe li min da?» Gava hemûyan înkar kir, Petrûs got: «Hosta, elalet li te tê hev û li te teng dikin.» Lê Îsa got: «Yekî destê xwe li min da; ez pê hesiyam, ku hêz ji min derket.» Gava jinikê dît ku ew veşartî nema, ew lerizî, hat û li ber wî xwe avêt erdê û li pêş tevahiya xelkê got ku wê ji ber çi destê xwe li wî da û çawa ew di cih de qenc bû. Îsa ji wê re got: «Keça min, baweriya te tu qenc kirî. De îcar bi silamet here.»" (Lûqa 8:42-48).

Jesussa Mesîh ji dûr ve qenc dike: "Piştî ku wî ew gotinên ku xelkê guhdarî dikir, xilas kirin, ew ket Kefernahûmê. Xulamê sersedekî nexweş ketibû û li ber mirinê bû. Ew li ba sersed yekî hêja bû. Dema wî li ser Îsa bihîst, wî çend ji rihspiyên Cihûyan şandin ba wî û jê lava kir, ku ew bê û xulamê wî xilas bike. Gava ew hatin ba Îsa, wan gelek lavlav jê kir û gotin: «Ew hêja ye ku tu vê jê re bikî, çimkî ew ji miletê me hez dike û wî bi xwe kinîşt ji me re ava kiriye.» Îsa bi wan re çû. Gava hindik mabû ku ew bigihîje mala wî, yê sersed dost şandin pêşiya wî, da ku ew weha jê re bêjin: «Ya Xudan, xwe newestîne, çimkî ez ne hêja me ku tu bêyî bin banê min. Ji ber vê yekê jî min xwe hêja nedît ku ez bêm ba te. Îcar hema peyvekê bêje û xulamê min wê qenc bibe. Çimkî ez jî mirovekî di bin emir de me û di bin min re jî leşker hene. Ez ji yekî re dibêjim: ‹Here!›, ew diçe û ji yê din re dibêjim: ‹Were!›, ew tê û ez ji xulamê xwe re dibêjim: ‹Vê bike!›, ew dike.» Gava Îsa ev bihîst, ew li wî şaş ma. Wî berê xwe da elaleta ku li pey wî dihat û got: «Ez ji we re dibêjim ku min di Îsraêlê de jî baweriyeke evqas mezin nedîtiye.» Û gava yên şandî vegeriyan mal, wan dît ku xulamê wî sax bûye" (Lûqa 7:1-10).

Jesussa Mesîh jineke astengdar 18 sal qenc kir: "Rojeke Şemiyê Îsa di kinîştekê de hîn dikir. Li wir jinek hebû ku ji hejdeh salan ve ruhekî nexweşiyê pê re hebû. Ew qof bûbû û nedikarî xwe rast bike. Gava Îsa ew dît, gazî wê kir û ji wê re got: «Jinê, tu ji nexweşiya xwe azad bûyî!» Wî destên xwe danîn ser wê, jin di wê gavê de rast bû û pesnê Xwedê dida. Lê serekê kinîştê bi hêrs ket ku Îsa di roja Şemiyê de sax kir. Wî dest pê kir û ji xelkê re got: «Şeş roj hene ku divê mirov di wan de kar bike. Ne di roja Şemiyê de, lê di wan rojan de werin û ji nexweşiyên xwe qenc bibin.» Lê Xudan lê vegerand û got: «Hey durûno! Ma her yek ji we roja Şemiyê ga an kerê xwe ji afir venake û nabe ser avê? Îcar eva ha ya ku keçeke Birahîm e û ev hejdeh sal bû, Îblîs ew girêdabû, ma bila ew di roja Şemiyê de ji vê qeyda ha nehata vekirin?» Gava wî ev tişt gotin, neyarên wî hemû fihêt bûn û tevahiya elaletê bi wan kerametên birûmet ên ku wî dikirin, şa dibûn" (Lûqa 13:10-17).

Jesussa Mesîh keça jineka Fenîke qenc dike: "Îsa ji wê derê derket û xwe da aliyê herêma Sûr û Saydayê. Jineke Kenanî ya ku ji wê herêmê bû hat ba wî, gazî kir û got: «Ya Xudan, Kurê Dawid, li min were rehmê! Keça min ji destê cinan êşeke mezin dikişîne.» Lê wî tu peyv jê re negot. Hingê şagirtên wî nêzîkî wî bûn û hêvî kirin: «Wê bişîne bila here, çimkî li pey me tê, dike qîrîn.» Îsa bersîv da û got: «Ez tenê ji bo miyên windabûyî yên mala Îsraêl hatime şandin.» Lê jinik nêzîk bû, xwe avêt lingên wî û got: «Ya Xudan, alîkariya min bike!» Wî lê vegerand û got: «Ne rast e ku mirov nanê zarokan bistîne û bavêje ber kûçikan.» Wê got: «Erê ya Xudan, lê kûçik jî hûrikên ku ji ber xwediyên wan dikevin erdê, dixwin.» Hingê Îsa got: «Ya sitiyê, baweriya te xurt e! Bila wek ku tu dixwazî ji te re bibe.» Ji wê gavê ve keça wê qenc bû" (Metta 15:21-28).

Mesîh stuh rawestîne: "Gava ew ket qeyikê, şagirtên wî jî li pey wî siwar bûn. Ji nişkê ve di golê de bagereke mezin rabû, wusa ku pêlên avê bi ser qeyikê diketin. Heçî Îsa bû, radiza. Şagirt nêzîkî wî bûn, ew hişyar kirin û gotin: "Ya Xudan! Me xilas bike! Em helak dibin!" Îsa li wan vegerand: "Hey kêmîmanno, hûn çima ditirsin?" Hingê ew rabû, li bayê û li golê hilat û bêpêjiniyeke mezin çêbû. Hemû şaş man û gotin: "Ma ev mirovekî çawa ye? Ba û gol jî bi ya wî dikin!"" (Metta 8:23-27). Ev erametên wiya destnîşan dike ku di bihişta erdî lehiyan neyên ku dê bibe sedema karesatan.

Jesussa Mesîh li ser deryayê dimeşe: "Piştî ku wî elalet verê kir, hingê bi serê xwe hilkişiya çiyê, da ku dua bike. Dema ku bû êvar, ew li wir bi tenê bû. Di wê navê de qeyik ji bejê gelek dûr ketibû û ber pêlan diket, çimkî ba ji hember wan ve dihat. Nêzîkî berbanga sibehê Îsa li ser golê rêve çû û nêzîkî şagirtan bû. Gava wan dît ku ew li ser golê rêve diçe, bizdiyan û ji tirsan kirin qîrîn û gotin: «Ev xeyalet e!» Lê Îsa di cih de bi wan re peyivî û got: «Bi zirav bin! Ez im. Netirsin!» Petrûs lê vegerand û got: «Ya Xudan, eger tu yî, emir bide ku ez li ser avê bêm ba te.» Wî got: «Were!» Hingê Petrûs jî ji qeyikê peya bû, li ser avê rêve çû û ber bi Îsa ve hat. Lê çaxê dît ku bager xurt bû, tirsiya û xewirî nav avê, qîriya û got: «Ya Xudan, min xilas bike!» Îsa di cih de destê xwe dirêj kir, ew girt û jê re got: «Ey kêmîmano! Tu çima dudilî bûyî?» Dema ku ew hilkişiyan qeyikê, ba rawesta. Hingê yên ku di qeyikê de bûn, perizîn wî û gotin: «Bi rastî tu Kurê Xwedê yî.»" (Metta 14:23-33).

Masîgirtin mûcîze: "Rojekê gava Îsa li ber perê Gola Cênîsartê sekinîbû, elalet li wî teng dikir, da ku gotina Xwedê bibihîzin. Îsa du qeyik li devê golê dîtin. Masîgir ji wan peya bûbûn û torên xwe dişuştin. Îsa li qeyikekê ji wan siwar bû. Ew jî ya Şimûn bû û ji wî hêvî kir ku qeyikê piçekê ji bejê dûr bixe. Û rûniştî ji qeyikê elalet hîn dikir. Piştî ku wî gotinên xwe xilas kirin, ji Şimûn re got: «Qeyika xwe ber bi kûrahiyê ve bajo, torên xwe bavêjin nêçîra masiyan.» Şimûn lê vegerand û got: «Ya Hosta! Tevahiya şevê me kir û nekir, me tu tişt negirt. Lê li ser gotina te, ezê toran bavêjim.» Gava wan wisa kir, wan ewqas masî girtin ku hindik mabû, torên wan bidirin. Wan bi îşaret kirin şirîkên xwe yên ku di qeyika din de bûn, da ku bên û alîkariya wan bikin. Ew jî hatin û herdu qeyik ewqas dagirtin ku hindik ma bû, ew bin av bibin. Gava Şimûn-Petrûs ev dît, wî xwe avêt ber çokên Îsa û got: «Ya Xudan, ji min dûr keve, çimkî ez mirovekî gunehkar im.» Çimkî ew û hemû yên ku pê re bûn ji pirrbûna masiyên ku girtibûn, heyirî diman û ditirsiyan, wisa jî Aqûb û Yûhenna, kurên Zebedî, yên ku şirîkên Şimûn bûn heyirîn. Hingê Îsa ji Şimûn re got: «Netirse! Ji niha û pê ve, tê bibî nêçîrvanê mirovan.» Wan qeyikên xwe kişandin bejê, dev ji her tiştî berdan û li pey wî çûn" (Lûqa 5:1-11).

Jesussa Mesîh nan zêde dike: "Piştî vê yekê Îsa derbasî aliyê din ê Gola Celîlê bû ku jê re Teberiya digotin. Elaleteke mezin dabû pey wî, çimkî wan ew nîşan û keramet dîtibûn, yên ku wî ji bo nexweşan çêkiribûn. Îsa derket serê çiyê û li wê derê bi şagirtên xwe ve rûnişt. Cejna Cihûyan a Derbasbûnê nêzîk bû. Gava Îsa çavên xwe hildan, wî dît ku elaleteke mezin ber bi wî ve tê. Îsa ji Filîpos re got: «Emê nên ji ku derê bikirrin, ji bo ku ev mirov bixwin?» Wî ev ji bo ku Filîpos biceribîne got, çimkî wî dizanibû ku ewê çi bike. Filîpos bersîva wî da: «Ji bo ku ji her yekî re pariyek bikeve bi du sed zîvî jî nan têra wan nake!» Yek ji şagirtan, birayê Şimûn-Petrûs, Endrawis ji wî re got: «Li vir lawikek heye ku pênc nanên wî yên cehî û du masiyên wî hene, lê ji bo evqas mirov ev çi ye!» Îsa got: «Mirovan li erdê bidin rûniştin.» Li wir gelek giya hebû û ew rûniştin. Hejmara mêran li dora pênc hezar kes bû. Hingê Îsa nan hildan, piştî ku şikir kir, ew li kesên rûniştî belav kirin. Bi vî awayî bi qasî ku wan xwest, wî masî jî dan wan. Û piştî ku têr xwarin, wî ji şagirtên xwe re got: «Wan pariyên ku mane bidin hev, bila tiştek ziyan nebe.» Şagirtan jî ew berhev kirin û ji ber wan ên ku pênc nanên cehî xwaribûn, diwanzdeh selik ji pariyan tije kirin. Dema ku van mirovan ev nîşana ku Îsa çêkir dîtin, wan got: «Bi rastî jî ew pêxemberê ku wê bihata dinyayê, ev e!» Îcar Îsa têgihîşt ku ewê bên û ji bo ku wî bikin padîşah bi zorê bibin; dîsa ew bi serê xwe hilkişiya çiyê" (Yûhenna 6:1-15). Dê li seranserê dinyayê pir xwarin hebe (Zebûr 72:16; iahşaya 30:23).

Mesîh xortek vejîne: "Ne gelekî piştî vê, Îsa çû nav bajarekî ku jê re Nayîn digotin. Şagirtên wî û elaleteke mezin pê re diçûn. Gava ew nêzîkî dergehê bajêr dibû, miriyek ji bajêr derdixistin. Ew kurê diya xwe yê yekta bû û dê jî jinebî bû. Elaleteke mezin ji bajêr bi wê re bû. Gava Xudan* dê dît, dilê wî pê şewitî û jê re got: «Negirî!» Ew nêzîkî darbestê bû, destê xwe lê da û yên ku ew hilgirtibûn, sekinîn. Wî got: «Xorto! Ez ji te re dibêjim, rabe ser xwe!» Û yê mirî rabû, rûnişt û dest pê kir, peyivî. Û Îsa ew da diya wî. Îcar tirs ket dilê hemûyan. Wan pesnê Xwedê da û digotin: «Pêxemberekî mezin di nav me de rabûye» û «Xwedê hatiye serdana gelê xwe.» Û ev gotina ha ya li ser wî li seranserê Cihûstanê û hawirdora wê belav bû" (Lûqa 7:11-17).

Mesîh vejîne keça Jairus: "Hê Îsa dipeyivî, yek ji mala serdarê kinîştê hat û got: «Keça te mir. Êdî mamoste newestîne.» Gava Îsa ev bihîst, lê vegerand û got: «Netirse, tenê bawer bike, keçik wê qenc bibe!» Gava ew hat xênî, wî nehişt ku ji bilî Petrûs, Yûhenna*, Aqûb* û dê û bavê keçikê kes bi wî re derbas bibe. Hemû li ser wê digirîn û şîn digirtin. Lê belê Îsa ji wan re got: «Negirîn, ew nemiriye, lê ew di xew de ye.» Ew pê kenîn, çimkî wan dizanibû ku keçik miriye. Wî rahişt destê wê, gazî wê kir û got: «Keçikê, rabe ser xwe!» Îcar ruhê wê lê vegeriya û ew di cih de rabû ser xwe. Û Îsa emir kir, ku tiştekî xwarinê bidinê. Dê û bavê wê heyirî man. Wî tembîh li wan kir, ku ew ji kesekî re nebêjin, ka çi çêbûye" (Lûqa 8:49-56).

Mesîh vejîne hevalê xwe Lazar, yê ku çar roj berê miribû: "Îsa hê negihîştibû gund û hê li wî cihî bû, dera ku Merta hatibû pêşiya wî. Cihûyên ku li malê bi wê re bûn û di ber dilê we de dihatin, gava dîtin ku Meryem zû rabû derket derve, dan pey wê. Wan guman kir ew diçe ser gorê ku bigirî. Dema ku Meryem hat cihê ku Îsa lê bû, ew dît, xwe avêt lingên wî û got: «Ya Xudan, eger tu li vê derê bûyayî, birayê min nedimir.» Gava ku Îsa çav bi giriyê wê û bi giriyê Cihûyên ku pê re hatibûn ket, ji kûr ve naliya û kederê ruhê wî girt. Wî ji wan pirsî: «We ew li ku derê veşart?» Wan jê re got: «Ya Xudan, were û bibîne.» Îsa giriya. Hingê Cihûyan got: «Binêrin, çiqas ji wî hez dikir!» Lê hinekan ji wan got: «Ma yê ku çavên ê kor vekirin, nikaribû tiştekî bike ku ev mirov jî nemire?» Îsa Lazarê Mirî Radike Li ser vê yekê Îsa dîsa ji kûr ve naliya û gihîşt ser gorê. Gor şkeftek bû û kevirek li ber derê wê bû. Îsa got: «Kevir rakin.» Xwişka yê mirî Mertayê ji wî re got: «Ya Xudan, êdî bîhn ketiyeyê, ev çar roj e ku ew miriye.» Îsa ji wê re got: «Ma min ji te re negot, eger tu bawer bikî, tê rûmeta Xwedê bibînî?» Îcar kevir rakir. Îsa çavên xwe ber bi jor ve hilda û got: «Bavo, ji ber ku te ez bihîstim, ez ji te re şikir dikim. Ez dizanim ku tu hergav min dibihîzî, lê min ev ji bo elaleta li hawirdorê rawestayî got, da ku bawer bikin ku te ez şandime.» Piştî ku wî weha got, ew bi dengekî bilind qîriya: «Lazar, were derve!» Yê mirî, dest û ling bi caw pêçayî û serçavê wî bi destmalekê nixamtî derket derve. Îsa ji wan re got: "Wî vekin û bihêlin bila here"" (Yûhenna 11:30-44).

Masîgirtin mûcîze ya paşîn (demek kurt piştî vejîna Mesîh): "Êdî çaxê bû sibe Îsa li qeraxê golê sekinî, lê şagirtan nizanibûn ku ew Îsa ye. Îsa ji wan re got: «Zarono, ma pêxwarina we heye?» Wan lê vegerand û gotin: «Na.» Îcar Îsa ji wan re got: «Torê bavêjin aliyê rastê yê qeyikê, hûnê bigirin.» Wan jî tor avêt; êdî ji pirrbûna masiyan hêza wan têrê nekir ku torê bikişînin. Hingê şagirtê ku Îsa jê hez dikir ji Petrûs re got: «Ev Xudan e!» Gava ku Şimûn-Petrûs bihîst ku ew Xudan e, wî kirasê xwe li xwe kir – çimkî wî ew ji xwe kiribû – û xwe avêt golê. Şagirtên din jî tora tije masî kişandin û bi qeyikê hatin nêzîk. Çimkî ji bejê ne dûr bûn, lê nêzîkî sed metreyan dûr bûn" (Yûhenna 21:4-8).

Mesîh gelek kerametên din jî kirin. Ew dihêlin ku em baweriya xwe xurt bikin, me teşwîq bikin û berçavkek pir berekên ku dê li ser rûyê erdê bin. Yûhenna kerametên ên ku Mesîh kiriye, bi rengek pir baş kurt dike, wekî garantiyek li ser rûyê erdê: "Hê gelek tiştên din ên ku Îsa kirine hene. Eger ew yek bi yek bihatana nivîsîn, ez dibêjim qey kitêbên ku bihatana nivîsîn wê di dinyayê de bi cih nebûna" (Yûhenna 21:25).

Hînkirina Mizgîniyê

Xwedayê tê gotin Yahowa: "Da ku hîn bibin navê te Yahowa e, Li ser tevahiya dinê, tenê tu berz î" (Zebûr 83:18). Divê em tenê Yahowa biperizin: "Ya Yahowa, Xwedayê me, Tu hêja yî ku rûmet, hurmet û hêzê bistînî. Çimkî te her tişt afirandin Û bi daxwaza te ew afirîn û hene" (Peyxama Yûhenna 4:11). Divê em bi tevahiya hêza jiyana me ya xwe hez bikin: "Îsa lê vegerand û got: "‹Ji Xudan Xwedayê xwe bi hemû dilê xwe, bi hemû canê xwe û bi hemû hişê xwe hez bike.› Emrê pêşî û mezin ev e"" (Metta 22:37,38). (Îşaya 42: 8). Xwedayê ew ne Trînîtiyê. Trînîtiyê ew ne hînkirina Mizgînî.

Îsa Mesîh Kurê Xwedê ye: "wî ji şagirtên xwe pirsî: "Li gor gotina xelkê Kurê* Mirov kî ye?" Wan lê vegerand û gotin: "Hinek dibêjin Yûhennayê imadkar, hinek dibêjin Êlyas û hinekên din jî dibêjin Yêremya an jî yek ji Îsa ji wan re got: "Lê hûn çi dibêjin? Bi ya we ez kî me?" Şimûn-Petrûs bersîv da û got: "Tu Mesîh î, Kurê wî Xwedayê jîndar î." Îsa lê vegerand û got: "Xwezî bi te, ey Şimûnê kurê Ûnis, çimkî yê ku ev ji te re vekiriye ne xwîn û goşt e, lê Bavê min ê li ezmanan e"" (Metta 16:13-17, Yûhenna 1:1-3). Îsa Mesîh Xwedê ne e û ne beşek Trînîtiyê ye.

Ruhê Pîroz hêza hêza Xwedê ye. Ew ne kesek: "Zimanên wek pêlên agir di nav wan de xuya bûn û li ser her yekî ji wan danîn" (Karên Şandiyan 2: 3). Ruhê Pîroz ne parçeyek Trînîtiyê ye.

Mizgîniyê ji Xwedê ye: "Tevahiya Nivîsara Pîroz ji bîhna Xwedê ye û ji bo hînkirin, lêhilatin, rastkirin û ji bo perwerdekirina di riya rastdariyê de bi kêr tê, da ku mirovê Xwedê, ji bo her karê qenc bêkêmahî û rapêçandî be" (Tîmotêyos II. 3:16,17). Divê em her rojê bi Mizgîniyê bixwîne û wê bicih bikin: "Ew tenê zewqa xwe ji şerîeta Xudan distîne, û bi şev û bi roj kûr li ser wê difikire. Yên weha wek wê darê ne, ku li lêva avê hatiye danîn, meywa xwe di demê de dide, pelê wê naçilmise. Her karê ku dike qenc dike" (Zebûr 1:1,2).

Divê em di goriyê Mesîh de bawerî bawer bikin. Ev yek ji baxşandina gunehên destûr dide: "Çimkî Xwedê wusa ji dinyayê hez kir ku Kurê xwe yê yekta da, da her kesê ku baweriyê bi wî bîne helak nebe, lê jiyana wî ya herheyî hebe. (...) Yê ku baweriyê bi Kur tîne, jiyana wî ya herheyî heye. Yê ku bi ya Kur nake, jiyanê nabîne, lê xezeba Xwedê li ser wî dimîne" (Yûhenna 3:16,36). "Çawa ku Kurê Mirov jî nehatiye ku jê re xizmet bê kirin, lê hatiye ku xizmetê bike û di ber gelekan de canê xwe berdêl bide" (Metta 20:28).

Padîşahiya Xwedê li ezmanan e. Ji sala 1914 Îsa Mesîh Padîşah e. wî xwedî 144,000 padîşahan û kahînan re, ku "New Orşelîmê" e, jina Mesîh e. Ew ê dinyayê serwer dike: "Hingê min erdekî nû û ezmanekî nû dîtin; çimkî ezmanê pêşî û erdê pêşî bihûrîn û êdî derya tunebû. Min dît ku Bajarê Pîroz, Orşelîma nû wek bûka ku ji bo mêrê xwe hatiye xemilandin, ji nav ezmên ji Xwedê dihat xwarê. Û min ji text dengekî bilind bihîst ku digot: "Va ye, konê Xwedê di nav mirovan de ye û ew bi xwe wê bi wan re bijî. Ewê gelên wî bin û Xwedê bi xwe wê bi wan re be û Xwedayê wan be"" (Peyxama Yûhenna 21:1-3; 12:7-12; Metta 6:9,10, Daniel 2:44).

Mirin e naşibin jiyanê. Ruh miriye (hêza jiyanê). Êdî niha tune jiyanê: ""Piştî van peyvan wî ji wan re got: «Dostê me Lazar bi xew ve çûye, lê ez diçim wî hişyar bikim.» Şagirtan jê re got: «Ya Xudan, eger ew ketibe xewê, ewê qenc bibe.» Niha Îsa li ser mirina wî digot, lê wan guman kir ku ew li ser razana wî dibêje. Li ser vê yekê Îsa bi eşkereyî ji wan re got: "Lazar miriye""" (Yühenna 11:114-14).

Wê bibe vejîna "rastdar û neheq": "Li vê yekê şaş nemînin, çimkî ew wext tê ku hemû kesên di goran de wê dengê wî bibihîzin û derkevin. Yên ku qencî kirine, wê ji bo jiyanê, yên ku xerabî kirine, wê ji bo dîwanbûnê rabin" (Yûhenna 5:28,29). "Wek ku ew bi xwe jî qebûl dikin ku vejîna yên rast û nerast wê çêbe, ev hêviya min jî ji Xwedê heye" (Karên Şandiyan 24:15). neheq dê li ser bingeha helwesta wî, dema ya 1000-sal salî dadbar kirin (û ne li ser helwesta riya xwe ya berê): " Hingê min textekî mezin ê spî û yê li ser wî rûniştibû dît. Erd û ezmên ji ber wî bazdan û cihek ji bo wan peyda nebû. Û min yên mirî, yên biçûk û mezin, li ber text sekinî dîtin. Kitêb vebûn û kitêbeke din a ku Kitêba Jiyanê ye vebû. Mirî, li gor kirinên xwe yên ku di kitêban de nivîsî bûn, hatin dîwankirin. Û deryayê ew miriyên ku di wê de bûn dan; mirinê û diyarê* miriyan jî ew miriyên ku di wan de bûn, dan. Û her yek li gor kirinên xwe hat dîwankirin" (Peyxama 20:11-13).

Mirov tenê 144,000 mirov wê bi Îsa Mesîh re li ezman: "Hingê min dît ku va ye, Berx li ser Çiyayê Siyonê disekinî û bi wî re sed û çil û çar hezar mirov hebûn ku li ser eniya wan navê wî û navê Bavê* wî nivîsî bûn. Û min ji ezmên dengekî wek dengê aveke boş û wek dengekî bilind yê xurexura ewran bihîst. Dengê ku min bihîstibû, wek dengê muzîkvanên ku li çengên* xwe dixin bû. Wan li ber text û li ber çar afirîdên jîndar û rihspiyan straneke nû digot. Ji wan sed û çil û çar hezarên ku ji rûyê erdê bi berdêl hatine kirrîn pê ve, tu kes nikare wê stranê hîn bibe. Yên ku bi jinan re nelewitîne ev in. Çimkî keçên keçîn-kurên kurîn in. Ev ew in ku Berx bi ku derê ve here, li pey wî diçin. Evên ha berê pêşî ne ku ji bo Xwedê û ji bo Berx ji nav mirovan hatine kirrîn. Derew ji devê wan derneket. Ew bêleke ne" (Peyxama Yûhenna 7:3-8, 14:1-5). Elaletê mezin wê her bimîne "ezmên li erdê": "Piştî vê yekê min dît ku va ye, elaleteke mezin ya ku ji her miletî, ji her bavikî, ji her gelî û ji her zimanî ku tu kesî nedikarî bihejmarta; xiftanên spî li xwe kiribûn û guliyên xurmeyan di destên wan de bûn û li ber text û li ber Berx radiwestan. (...) Hingê wî ji min re got: "Evên ha ew in ku ji wê tengahiya mezin hatine, xiftanên xwe şuştine û bi xwîna Berx spî kirine. Ji bo vê yekê li ber textê Xwedê neÛ di Perestgeha wî de şev û roj diperizin wî.Yê ku li ser text rûniştiye, wê konê* xwe li ser wan vegire. Êdî ew birçî nabin û êdî tî nabin Û ne tav û ne jî germî li wan dixe. Çimkî ew Berxê ku di navenda text de ye Wê şivantiyê li wan bike Û wê wan bibe ser kaniyên ava jiyanê. Xwedê wê hemû hêstiran ji çavên wan paqij bike" (Peyxama Yûhenna 7:9-17).

Em rojên dawîn dijîn. Dawiyê dê bobelata mezin be: "Çaxê Îsa li Çiyayê Zeytûnê rûdinişt, şagirtên wî bi serê xwe hatin ba wî û jê re gotin: "Ji me re bêje, ka ev tişt wê kengê bibin? Çi wê bibe nîşana hatina te û dawiya dinyayê?" (...) Çimkî hingê tengahiyeke wusa mezin wê çêbe, ku ji destpêka dinyayê ve tiştekî weha çênebûye û tu caran çênabe jî" (Metta 24,25, Mark 13, Lûqa 21, Peyxama 19:11-21).

Ezmên li erdê: "Û min ji text dengekî bilind bihîst ku digot: "Va ye, konê Xwedê di nav mirovan de ye û ew bi xwe wê bi wan re bijî. Ewê gelên wî bin û Xwedê bi xwe wê bi wan re be û Xwedayê wan be. Ewê ji çavên wan hemû hêstirên wan paqij bike û êdî mirin wê nebe. Êdî şîn û girîn, êş û elem jî wê nebin; çimkî tiştên berê bihûrîn"" (Îşaya 11,35,65, Peyxama 21:1-4).

Yahowa bersiv da ku bi "challenge" ji şeytan, bo serweriya Yahowa (Genesis 3: 1-6). Û herweha ku "challenge" ji şeytan, bo "dilsozî" mirovan (bersîva 1: 7-12; 2: 1-6) re bersîva bide. Ew ne Xwedê ye ku diêşîne tengahiyê: "Gava ku tê ceribandin, bila tu kes nebêje: «Ez ji aliyê Xwedê ve têm ceribandin.» Çimkî Xwedê bi tiştên xerab nayê ceribandin û ew bi xwe jî tu kesî naceribîne" (Aqûb 1:13). "Tengahiyê" encamên çar sereke yên sereke hene: Şeytan ew e ku dibe sedema Tengahiyê (ne herdem) (Job 1: 7-12; 2: 1-6). Tengahiyê encamê ku rewşa rewşa gunehkarê: e ku em di temenê temen, nexweşiyê û mirinê de bûye (Romayê 5:12, 6:23). Tengahiyê dibe ku ji ber biryara xirab be (ji me an jî kesên din). Tengahiyê dibe ku ji bûyerên "unexpected": Kesek e "cihekî çewt", "wextê çewt" (Ecclesiaste 9:11).

Divê em daxwaza Xwedê bikin : "Loma herin û hemû miletan bikin şagirtên min: Wan bi navê Bav, Kur û Ruhê Pîroz imad bikin, hemû tiştên ku min li we emir kirine, hînî wan bikin, da ku pêk bînin. Va ye, ez herdem heta dawiya dinyayê bi we re me" (Metta 28:19,20).

Mizgîniyê wê qedexe dike

Nefret qedexe ye: "Her kesê ku ji birayê xwe nefret dike, mêrkuj e û hûn dizanin ku jiyana herheyî bi tu mêrkujî re tune" (1 Yûhenna 3:15).

"Hingê Îsa ji wî re got: «Şûrê xwe bixe kalanê wî. Çimkî her kesê ku şûr bikişîne, ewê bi şûr bê kuştin" (Metta 26:52).

Neçin diziyê: "Yê ku dizî kiriye, divê êdî diziyê neke, lê bila bi destê xwe tiştê qenc bike û bixebite, da ku tiştekî wî hebe ku bide yê hewcedar" (Efesî 4:28).

Lying qedexe ye: "Derewan li hev nekin, çimkî we mirovê kevin bi kirinên wî ve ji ser xwe avêtiye û" (Kolosi 3: 9).

Qedexeyên din:

"Çimkî ji Ruhê Pîroz û ji me re jî qenc hat dîtin ku em ji van tiştên ku pêwist in pê ve, barekî din daneynin ser pişta we. Îcar hûn xwe ji tiştên ku bi pêşkêşkirina ji pûtan re murdar bûne, ji xwînê, ji heywanên mirar û ji fuhûşiyê dûr bixin. Eger hûn xwe ji van tiştan biparêzin, hûnê qenc bikin. Di aştiyê de bimînin" (Acts 15: 19,20,28,29).

"Her tiştê ku li çarşiya qesaban tê firotin, bêyî ku ji bo wijdanê hûn lê bipirsin, bixwin. "Çimkî erd û hemû tiştên ku tê de ne, yên Xudan in.» Eger yekî ku baweriyê nayne gazî we bike û hûn bixwazin herin, her tiştê ku danîn ber we, bêyî ku hûn ji bo wijdanê lê bipirsin, bixwin. 28Lê eger yek ji we re bêje: "Ev goştê goriyê ye", ji bo yê ku vê dibêje û ji bo wijdanê nexwin. 29Çaxê ez li ser wijdanê dibêjim, ne li ser ya te, lê ez li ser ya mirovê din dibêjim. Gelo çima wijdana yekî din, azadiya min dadbar bike? Eger ez bi spasî dixwim, nexwe çima ji ber tiştê ku min ji bo wî spas kiriye, ez bêm sûcdarkirin?" (1 Korinti 10:25-30).

"Bi yên bêbawer re nekevin bin eynî nîrî. Ma çi hevkariya rastdariyê bi neheqiyê re heye? An çi danûstandina tariyê bi ronahiyê re heye? Ma di navbera Mesîh û Beliyal de çi hevparî heye? An çi para yê bawermend bi yê ku baweriyê nayne re heye? Ma di navbera Perestgeha Xwedê û pûtan de çi lihevkirin heye? Çimkî em Perestgeha Xwedayê jîndar in. Wek ku Xwedê gotiye: "Ezê di nav wan de rûnim Û di nav wan de bigerim; Ezê bibim Xwedayê wan Û ew jî wê bibin gelê min." Xudan dibêje: "Loma ji nav wan derkevin û veqetin, Dest nedin tiştê murdar. Hingê ezê we qebûl bikim." Xudanê karîndarê her tiştî dibêje: "Ezê ji we re bibim Bav, Û hûnê ji min re bibin kur û keç" (2 Korinti 6:14-18).

Occultism qedexe ye: "Gelek ji wan ên ku sêrbazî dikirin, kitêbên xwe civandin û li ber hemûyan şewitandin. Bihayê wan kitêban hat hesabkirin, pêncî hezar zîv digirt. Bi vî awayî peyva Xudan hê bêtir belav dibû û hêzdar dib" (Karên Şandiyan 19:19,20).

"Ma hûn nizanin ku yên neheq Padîşahiya Xwedê mîras nastînin? Neyên xapandin! Yên ku fuhûşê dikin, an pûtperest, an zînakar, an qûnde, an qûngê, an diz, an çavbirçî, an serxweş, an çêrker an jî nijdevan, Padîşahiya Xwedê mîras nastînin" (1 Korinti 6:9,10).

"Bila her kes bi hurmet li zewacê binêre û bila nivîna zewacê bêleke be. Çimkî Xwedê wê dîwana fuhûşkar û zînakaran bike" (Îbranî 13:4).

Bikaranîna "dermankirinê" qedexe ye: "Ji bo vê yekê birano, ez ji ber rehma Xwedê ji we hêvî dikim ku hûn bedena xwe wek goriyeke zindî, pîroz û ji bo Xwedê meqbûl pêşkêş bikin. Perizîna we ya ruhanî ev e" (Romayî 12:1).

"xwînê xwar qedexe ye": "Goştê bi can yanî bi xwînê ve nexwin" (Destpêkirin 9:4).

Em pêdivî ye ku cudahiya nav "baş" û "xirab" : "Lê xwarina giran ji bo yên gihîştî ye. Têgihîştina wan bi karanînê hatiye perwerdekirin, da ku qencî û xerabiyê ji hev derxin" (Îbranî 5:14) (SPIRITUAL MATURITY).

Soza Xwedê

Bîra Mirinê Mesîh

Çi bikin?

Menuê sereke:
English: http://www.yomelyah.com/435871998 
Spanish: http://www.yomeliah.com/435160491 
Portuguese: http://www.yomelias.com/435612345 
French: http://www.yomelijah.com/433820120

TWITTER

FACEBOOK

FACEBOOK BLOG